Abraham Lewent (* 27 lipca 1924 w Warszawie; † 30 listopada 2002 w stanie New Jersey) był polskim mechanikiem i ocalałym z Holokaustu.
Abraham Lewent urodził się 27 lipca 1924 r. jako syn Raphaela Nachmana i Heny Lei Rozbruch Lewent w Warszawie, gdzie jego rodzina mieszkała od kilku pokoleń. Miał trzy młodsze siostry: Polę (* marzec 1926), Chawę (* październik 1928) i Chaię (* czerwiec 1930). Jego dziadek był właścicielem fabryki odzieżowej i sklepu detalicznego, który prowadził jego ojciec. Rodzina mieszkała w żydowskiej dzielnicy, mówiła w jidysz i po polsku, miała służącą. Abraham uczęszczał do polskiej szkoły i żydowskiego przedszkola. W 1938 r. wprowadziła się do nich prababka Abrahama ze strony ojca, Rivka Eibeshitz.
Po niemieckiej inwazji na Polskę i zbombardowaniu Warszawy rodzina cierpiała tygodniami głód. W kwietniu 1943 r. Lewent został deportowany do warszawskiego getta. Wraz z ojcem został najpierw deportowany na Majdanek, a później do siedmiu innych obozów koncentracyjnych, w tym do Buchenwaldu. Był w drodze do Dachau, kiedy został wyzwolony 30 kwietnia 1945 roku.
Po kapitulacji Wehrmachtu 8 maja 1945 r. Lewent został przewieziony do obozu DP w Feldafing. Zachorował na zapalenie opłucnej i w lipcu został przyjęty do szpitala w Gauting. Po wyzdrowieniu przeniósł się do Monachium. Matka, siostry, dziadkowie, ciotki, wujowie i kuzyni Abrahama zostali zamordowani w Treblince. Jego jedynym żyjącym krewnym był wujek ze strony ojca, Moshe, który wyemigrował do Palestyny w 1924 roku. Abraham wsiadł na pokład statku General Haan w Bremerhaven 17 września 1949 r. i przybył do Nowego Jorku 26 września. Pracował jako mechanik. Uczęszczał na zajęcia wieczorowe, gdzie poznał Miriam Storch (1926-2006). Abraham i Miriam pobrali się w sierpniu 1950 roku. Zamieszkali w New Jersey i mieli dwoje dzieci. Zmarł 30 listopada 2002 r.