Jerzy Czarnecki (ur. 20 listopada 1924 r. jako Isaac Steger; zm. 2 grudnia 2007 r. w Zurychu) był inżynierem jądrowym i ekspertem w dziedzinie bezpieczeństwa elektrowni jądrowych i ochrony środowiska jądrowego. W Polsce pracował jako oficer zawodowy w WAT (Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie) do 1968 r.; w Szwajcarii pracował w Głównym Departamencie Bezpieczeństwa Instalacji Jądrowych (HSK, od 2009 r.: Szwajcarski Federalny Inspektorat Bezpieczeństwa Jądrowego, ENSI). W ostatnich latach życia żydowski ocalały z Holokaustu był zaangażowany w ożywienie pamięci o Zagładzie na Ukrainie i w Szwajcarii. Jego życie i działalność na rzecz zachowania pamięci o Zagładzie zostały udokumentowane w filmie.
Jerzy Czarnecki (pseudonim "Yurek" lub "Jurek") urodził się jako Izaak Steger w polskiej gminie Welyki Mosty (dziś Ukraina: Welyki Mosty). Podczas niemieckiej inwazji na Związek Radziecki został zmuszony do porzucenia nauki w szkole średniej w Szowkowie. Uciekł z miejsca urodzenia w 1942 r., przybył do Warszawy i został wywieziony do Stralsundu jako robotnik przymusowy.
Po zakończeniu wojny zaciągnął się do polskiej armii i studiował inżynierię i fizykę jądrową na uniwersytetach w Leningradzie i Warszawie, specjalizując się w ochronie przed skażeniem jądrowym. Był oficerem zawodowym (podpułkownikiem) i wykładowcą na WAT oraz autorem licznych patentów. W wyniku fali antysemityzmu w 1968 r. musiał zrezygnować ze stanowiska i został zmuszony do opuszczenia Polski.
Czarnecki uzyskał azyl w Szwajcarii w 1972 roku. Dwa lata później został zatrudniony przez HSK, Federalny Departament Bezpieczeństwa Instalacji Jądrowych, w Sekcji Monitoringu Radiologicznego, gdzie pozostał aż do przejścia na emeryturę w 1989 roku. Jego głównym zadaniem w HSK było udoskonalenie technik pomiarowych jądrowego zanieczyszczenia powietrza. Jego badania zostały opublikowane w kilku czasopismach, w tym w Health Physics w 1983 r. Po przejściu na emeryturę Czarnecki pracował jako ekspert ds. energii jądrowej i podróżował na Ukrainę w ramach kilku misji specjalnych po katastrofie nuklearnej w Czarnobylu, publikując swoje wspomnienia w 2002 r. pod tytułem Mein Leben als "Arier". Historia żydowskiej rodziny w Polsce w czasie Zagłady i jako robotnik przymusowy w Niemczech. Książka ta została przetłumaczona na język angielski i wydana w 2007 r. pod tytułem My Life as an 'Aryan': From Velyki Mosty through Zhovkva to Stralsund i została wsparta przez Yad Vashem. Polskie tłumaczenie zostało opublikowane pośmiertnie w 2022 roku.
Czarnecki poświęcił ostatnie lata swojego życia ożywieniu żydowskiej przeszłości w Wielkich Mostach i w Szwajcarii. Jego wysiłki i wysiłki jego rodziny, aby uporządkować ruiny synagogi i wznieść pomnik upamiętniający mord 1500 Żydów w miejscowym lesie "Babki", były wspierane przez społeczność i miejscową ludność. Pomnik został odsłonięty 8 października 2006 roku. W tym samym roku Czarnecki otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Welyki Mosty.
Jerzy Czarnecki ożenił się z Janiną Pyzuk w 1954 roku; jego córka Joanna Pfaff-Czarnecka urodziła się w 1956 roku. Jerzy Czarnecki zmarł w Zurychu w grudniu 2007 roku.
Książka Czarneckiego dokumentuje jego dramatyczną historię życia jako wschodnioeuropejskiego Żyda na tle brutalnej historii Europy. Opisuje często niepewną koegzystencję Żydów, Polaków i Ukraińców w regionie lwowskim przed II wojną światową oraz rosnące okrucieństwo wobec Żydów pod rządami narodowych socjalistów, które doprowadziło do śmierci prawie całej żydowskiej populacji Welyki Mosty i całego regionu. Książka opisuje również ucieczkę Czarneckiego z domu w zachodniej Ukrainie i jego walkę o przetrwanie do 1945 r., a także ważne fragmenty opisujące odwagę polskich działaczy i rodzin, które przyszły z pomocą Czarneckiemu i jego krewnym. Zaapelował do Yad Vashem o uznanie Władysławy i Wacława Rybaków oraz Józefy Paluch za "Sprawiedliwych wśród Narodów Świata". W wydaniu angielskim tytuł ten otrzymali Zofia i Józef Piotrowscy, którzy uratowali ciotkę Jerzego, Helę Graubart, i jej męża Aharona.
W 2005 r. Czarnecki stał się bohaterem filmu "From Galicia to Aargau: The Journey of a Jewish European in the 20th Century" autorstwa Susy i Petera Scheinerów. Główną częścią filmu jest podróż Jerzego Czarneckiego do Welykich Mostów, którą podejmuje po raz pierwszy po ucieczce ponad 60 lat temu. Film pokazuje, że społeczność ta ledwo pamięta o swojej żydowskiej przeszłości. Jednocześnie Czarnecki jest mile widziany przez miejscowych, z których większość nigdy wcześniej nie widziała Żyda. Film śledzi wysiłki Czarneckiego na rzecz wzniesienia pomnika upamiętniającego Żydów w miasteczku, a także pokazuje jego zbezczeszczenie. Sprawcy nie są znani.
Książka została dobrze przyjęta. Neue Zürcher Zeitung zaprosiła Czarneckiego do napisania całostronicowego tekstu do swojego sobotniego wydania ("Zeitfragen"). Jerzy Czarnecki był wielokrotnie zapraszany do szkół, kościołów i na fora społeczeństwa obywatelskiego, aby opowiadać o swoich doświadczeniach związanych z Holokaustem. Federalny Departament Spraw Zagranicznych (FDFA) wspierał jego działania upamiętniające, w tym sponsorowanie pokazu filmu Susy i Petera Scheinerów w Welykich Mostach. Film był pokazywany na kilku festiwalach filmowych i otrzymał szereg nagród.
Moje życie jako "Aryjczyka". Historia żydowskiej rodziny w Polsce podczas Zagłady i jako robotnicy przymusowi w Niemczech. Pod redakcją Erharda Roya Wiehna. Hartung-Gorre Verlag, Konstancja 2002, ISBN 978-3-89649-815-1.
Moje życie jako "aryjczyka". Od Wielkich Mostów przez Żółkiew do Stralsundu. Pod redakcją Erharda Roya Wiehna. Hartung-Gorre Publishers, Constance 2007 ISBN 3-89649-998-X - Yad Vashem endorsement.
Moje życie jako "Aryjczyka". Od Mostów Wielkich przez Żółkiew do Stralsundu. Wydawnictwo Austeria, Kraków 2022.
B. Santmann Rubin: Jerzy Czarnecki. Podwójny lot i droga żydowskiego Europejczyka. W: Jacques Picard, Angela Bhend (red.): Żydowska przestrzeń kulturowa Aargau. Baden 2020, ISBN 978-3-03919-508-4, s. 415-418.