Tony Adams (ur. 24 października 1966 w Romford, Londyn Borough of Havering) - brytyjski piłkarz i trener.
Spędził 19 lat w Arsenale i jest uważany za jednego z najlepszych graczy w historii klubu. Ostatnio pracował w Anglii do lutego 2009 roku jako trener w Portsmouth FC i w latach 2010/2011 w azerbejdżańskim klubie piłkarskim.
Adams urodził się w Rzymie we wschodniej dzielnicy Londynu Borough of Havering i w 1980 roku w wieku 14 lat dołączył do FC Arsenal jako uczeń, który przez całe swoje dzieciństwo był zwolennikiem Arsenalu. Swoje stanowisko w profesjonalnej drużynie wydał 5 marca 1963 roku. Zaledwie miesiąc po 17 listopada 1983 roku. Urodziny przeciwko FC Sunderland. Wraz z Lee Dixonem, Nigelem Winterburnem i Stevem Bouldem Adamsem stworzył legendarny łańcuch czteroosobowy w obronie, który był znany jako trener George Graham z jego dobrej gry z upadkiem. W dniu 1 lipca 2007 r. 21 stycznia 1988 Adams został najmłodszym kapitanem drużyny w historii klubu FC Arsenal i miał pełnić tę funkcję w ciągu następnych 14 lat.
W 1987 roku Adams z Arsenalem wygrał mistrzostwa angielskiego ligapokala, a później w 1989 i 1991 roku. Dwa lata później był pierwszym graczem, który mógł doprowadzić arsenał FC Arsenal do double... z Ligapokal i FA Cup. Zaledwie rok później przyjął Puchar Europy Zwycięzców Pucharów, kiedy arsenał w Kopenhadze pokonał AC Parma w finale 1:0.
Aż do tego momentu w swojej karierze Adams zadomowił się w angielskiej drużynie narodowej. W 1987 r. ukończył pierwszy mecz państwowy przeciwko Hiszpanii, a następnie uczestniczył w EM 1988 w Niemczech. Jednakże kariera Adama w drużynie narodowej była również wynikiem niepowodzeń. Po nieuwzględnieniu go przez angielskiego trenera Bobby'ego Robsona dla WM w 1990 roku we Włoszech, musiał zrezygnować z udziału w następnym EM 1992 w Szwecji z powodu urazu. Mimo to zawsze był stałym przedstawicielem angielskiej obrony i w 1992 roku został awansowany na nowego kapitana po rezygnacji Gary'ego Linekera. Urząd ten podzielił się najpierw z Davidem Plattem, ale na krótko przed EM 1996 został mianowany jedynym przywódcą drużyny we własnym kraju, po tym jak pozycja Platta stała się bardzo niepewna. W samym turnieju Adams i Anglia dotarli do półfinału, gdzie Niemcy musieli się poddać strzelaninie.
W tym samym czasie jego problemy z alkoholem narastały groźbą egzystencji. Po tym, jak często brał udział w bójkach w dyskotekach i wielokrotnie był przyłapany na pijanym kierowaniu samochodem (w 1990 roku został skazany nawet na trzymiesięczny wyrok więzienia), po Mistrzostwach Europy w 1996 roku poinformował opinię publiczną, że jest alkoholikiem. Po rehabilitacji radykalnie zmienił styl życia, zajął się edukacją i zaczął uczyć się gry na fortepianie. Stał się jednym z najbardziej znanych przykładów skutecznej walki z alkoholizmem w Wielkiej Brytanii, szczegółowo opisując swoją walkę z chorobą w autobiografii z maja 1998 r., która ukazała się w Addidicted w roku 1998 i otrzymała ogromne uznanie w społeczeństwie.
Pozytywnie jego rekonwalescencji towarzyszył również trener Arsène Wenger, który we wrześniu 1996 r. został zobowiązany przez FC Arsenal. Wenger zreformował klub, koncentrując się przede wszystkim na zmianie nawyków żywieniowych oraz profesjonalizacji stylu życia poszczególnych graczy. Pomógł Adamowi w walce z alkoholem i prawdopodobnie z uwagi na postęp w klubie ponosił dużą odpowiedzialność za to, że jego kariera trwała jeszcze długo. Razem z Arsenalem w 1998 i 2002 roku wygrali Wietnam z Pucharu FA i Mistrzostw Anglii. Adams był pierwszym kapitanem drużyny w Anglii, który w ciągu trzech lat prowadził swoje stowarzyszenie do mistrzostw.
W angielskiej drużynie narodowej nowy trener Glenn Hoddle przekazał opaskę kapitana drużyny Alanowi Shearerowi, co było przedmiotem kontrowersji i krytyki publicznej. Adams kontynuował karierę i uczestniczył we WM 1998 we Francji. Dwa lata później jednak w zespole angielskim zakończyła się kariera Adama. Kiedy Shearer wycofał się po rozczarowującej EM 2000, Adams został ponownie kapitanem załogi. Kilka miesięcy później Anglia przegrała w październiku ostatni mecz w starym stadionie Wembley przeciwko Niemcom z 0:1. Następnie nacisk publiczny na nowego trenera Svena-Görana Erikssona zwiększył się, aby w przyszłości stawiać wznoszących się graczy, takich jak Rio Ferdinand, a Adams ogłosił rezygnację jeszcze przed pierwszym ogłoszeniem przez Erikssona Kadera po 66 misjach na Anglię. Jego 60. Gra na stadionie Wembleya (który do dziś jest rekordem) była jego ostatnią.
Po wygraniu drugiego Doublesa w 2002 roku Adams zrezygnował z aktywnego sportu piłkarskiego po finale FA-Cup. Ukończył 668 partii dla Arsenala (tylko David O niech Leary przyjechał na więcej misji dla tego klubu) i był najbardziej udanym kapitanem drużyny w historii klubu. Po odejściu z domu niejakiego Mr. Arsenal nie miał już numeru 6 pleców w FC Arsenal (obecnie Philippe Senderos będzie miał numer 6). Adams został wyróżniony meczem pożegnalnym przeciwko Celticowi Glasgow i spotkał się z wieloma jego byłymi kolegami z drużyny, takimi jak Ian Wright, John Lukic, a przede wszystkim z kolegami obrony Dixon, Winterburn i Bould.
W 2004 roku Adams został przyjęty do English Football Hall of Fame.
Po zakończeniu kariery w 2002 roku na Uniwersytecie Brunel poszedł na studia w dziedzinie sportu, a rok później został trenerem Wycombe Wanderers. W listopadzie 2004 r. z przyczyn osobistych zrezygnował z tej działalności, a następnie od lipca 2005 r. pracował w dziale skautingowym i potomnym holenderskiego stowarzyszenia Feyenoord Rotterdam. Następnie w krótkim okresie między 15. a 15. 2 stycznia i 2 stycznia. 1 lutego 2006 w Sztabie trenerskim FC Utrecht.
W dniu 28 marca 2007 r. W czerwcu 2006 roku Portsmouth Adams został ko trenerem i następcą Kevina Bonda. Od 28. 9 października 2008 był głównym trenerem FC Portsmouth. 1 lutego 2009 po zaledwie dwóch zwycięstw z 16 meczów został wypuszczony na urlop.
W maju 2010 roku Adams podpisał trzyletni kontrakt z FK Q.b.l. w azerbejdżańskim premierze Liqası. W dniu 16 lipca 2007 r. Zrezygnował z tego stanowiska przedwcześnie w listopadzie 2011 r.
Adams założył we wrześniu 2000 r. w wyniku własnych doświadczeń związanych z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków w ramach Sporting Chance Clinic, która jest dobroczynną instytucją opiekuńczą, doradztwem i wsparciem dla sportowców w walce z uzależnieniem od narkotyków lub hazardu.
Europa Pokój Zwycięzców Pucharów: 1994
Mistrz angielski: 1989, 1991, 1998, 2002
FA Cup: 1993, 1998, 2002
Zwycięzca Ligapokal: 1987, 1993
FA Community Shield: 1991*, 1998, 1999 (* dzielony tytuł)