Tadeusz Szymon Ledóchowski-Halka (niem. Thaddäus Simon Ledóchowski-Halka; * 28 października 1790 w Krupnej na Wołyniu; † 22 lutego 1856 w Wiedniu) był polsko-austriackim hrabią oraz cesarskim i królewskim feldmarszałkiem. Porucznik feldmarszałek.
Tadeusz pochodził ze starej polskiej rodziny szlacheckiej. Jego ojciec Antoni Ledóchowski był starostą hajsyńskim i posiadaczem Wielkiego Krzyża Austriackiego Orderu Leopolda, jego matka Julia urodziła się jako hrabina Ostrowska. Hrabia Thaddäus wstąpił do Terezjańskiej Akademii Rycerskiej w wieku 12 lat, a następnie do Akademii Inżynieryjnej, którą opuścił 2 marca 1809 r. jako cesarski oficer królewski. Został mianowany chorążym w 2. pułku piechoty Johanna Freiherra von Hillera i wkrótce miał okazję wyróżnić się podczas kampanii, która wybuchła w tym samym roku.
Kiedy francuskie kolumny szturmowe wkroczyły do miasta ze wszystkich stron podczas bitwy pod Ratyzboną 23 kwietnia 1809 r., a armia cesarska otrzymała rozkaz odwrotu, Ledóchowski otrzymał dowództwo nad niewielką częścią pułku od księcia Filipa Heskiego-Homburga, ówczesnego pułkownika pułku, ale powierzono mu trzy sztandary pułku. Nie pozwolono im wpaść w ręce wroga. Uwięziony przez wroga, uratował powierzone mu chorągwie.
Z niezachwianą odwagą Ledóchowski przedarł się przez grenadierów dowodzonych przez Denisa Diderota i dotarł do pułku, który wycofywał się poza miasto, choć z ledwie połową załogi. Ale chorągwie zostały uratowane i zarówno one, jak i ich wybawca zostali powitani przez pułk głośnymi wiwatami. Ledóchowski, którego wspaniały wyczyn został szczegółowo opisany w rozkazie pułkowym z następnego dnia, został przy tej okazji awansowany na porucznika, a kilka miesięcy później dołączył do Hesse-Homburg Hussars No. 4 jako pierwszy porucznik i ponownie wyróżnił się w tym pułku pod Wagram.
W 1813 r. Ledóchowski był już kapitanem kawalerii i dowódcą kompanii w nowym pułku kawalerii Kaiser-Ulanen, który został utworzony przez galicyjskie posiadłości na własny koszt i dla którego szybkiej organizacji hrabia również rozwinął wielką aktywność. Mianowany szambelanem w 1816 r., cieszył się szczególną przychylnością cesarza Franciszka II. Podczas kongresu w Weronie został przydzielony do ówczesnego księcia szwedzkiego Oskara jako szambelan. Ponieważ wraz z nadejściem lat pokoju nie było okazji do zaszczytów wojskowych, Ledóchowski został wykorzystany w służbie dworu cesarskiego.
W tym samym roku został majorem huzarów arcyksięcia Ferdynanda nr 3, wkrótce awansował na podpułkownika kirasjerów Heinricha Grafa Hardegga nr 7, a 21 września 1830 r. awansował na pułkownika i dowódcę pułku w K.u.k. Galicyjskiego Pułku Ułanów "Arcyksiążę Karol" nr 3, a 29 lutego 1836 r. na generała majora i dowódcę brygady. Po 36 latach służby, 10 stycznia 1845 r. przeszedł w stan spoczynku w stopniu porucznika feldmarszałka. W dniu 14 sierpnia 1853 r. poślubił Leopoldine, córkę redaktora Adolpha Bäuerle. Małżeństwo pozostało jednak bezdzietne. Zmarł w wieku 66 lat.
Constantin von Wurzbach: Ledochowski-Halka, Thaddäus Simon Graf. W: Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich. 14 część. Kaiserlich-königliche Hof- und Staatsdruckerei, Wiedeń 1865, s. 301 f. (Digitalisat).
Mieczysław Halka Ledóchowski: Aby pozostawać nasz ślad - Dzieje rodu Ledóchowskich (Auf dass unsere Spur bestehen bleibe - Geschichte des Hauses Ledóchowski) Breslau 2002, Gesellschaft der Freunde des Ossolineums.
Muzeum Historyczne m. st. Warszawy: Die Familie Ledóchowskis - für Gott und Vaterland, Warschau 2008.