Stanisław Bobak (* 12 marca 1956 w Zębie koło Zakopanego; † 12 listopada 2010 w Zakopanem) był polskim skoczkiem narciarskim.
Po raz pierwszy wziął udział w Turnieju Czterech Skoczni w wieku szesnastu lat. Od połowy lat 70. do przejścia na emeryturę po sezonie Pucharu Świata 1980/81 był jednym z najlepszych skoczków narciarskich na świecie. W sezonie 1974/75 zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej Turnieju Czterech Skoczni, a rok później był szósty. Zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w skokach narciarskich, który po raz pierwszy odbył się w sezonie 1979/80, a także odniósł swoje jedyne zwycięstwo na poziomie międzynarodowym w konkursie Pucharu Świata 26 stycznia 1980 r. na swojej rodzinnej skoczni w Zakopanem.
Swoje największe sukcesy święcił na szczeblu krajowym: Bobak został mistrzem Polski na dużej skoczni (K90) w 1976, 1978, 1979 i 1981 roku, wicemistrzem w 1975 i 1977 roku oraz trzecim w 1980 roku; na małej skoczni (K70) wygrał w 1976, 1978, 1979 i 1981 roku oraz zajął drugie miejsce w 1975, 1977 i 1980 roku. Po zajęciu 28. miejsca na skoczni normalnej i 37. miejsca na skoczni dużej na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Innsbrucku w 1976 roku, Bobak zajął 10. miejsce na skoczni normalnej i 22. miejsce na skoczni dużej na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Lake Placid w 1980 roku.
W wieku zaledwie 25 lat Bobak musiał zakończyć aktywną karierę skoczka narciarskiego z powodu poważnej kontuzji kręgosłupa.