Simcha Pinsker (* 17 marca 1801 w Tarnopolu; † 29 października 1864 w Odessie) był polskim orientalistą. Był pionierem badań karaimskich i ojcem Judy Löba Pinskera, pioniera syjonizmu.
Pinsker położył wielkie zasługi w rozszyfrowaniu karaimskich rękopisów na Krymie, które Abraham Firkowitsch przekazał Towarzystwu Starożytności i Historii w Odessie. Pinsker napisał kilka artykułów na ten temat, w tym w "Orient" Fürsta, i wkrótce został uznany za autorytet w dziedzinie literatury żydowsko-arabskiej i karaimskiej.
Rząd rosyjski przyznał mu dwa złote medale i honorowe obywatelstwo, a społeczność żydowska Odessy przyznała mu roczną emeryturę w wysokości 300 rubli. Później przeniósł się do Wiednia, gdzie kontynuował studia nad nauką żydowską.
Praca Pinskera początkowo wywołała spore poruszenie w żydowskiej historiografii, dopóki nie pojawiło się podejrzenie, że Firkovich mógł sfałszować niektóre z rękopisów, o których mowa.
Likkute kadmonijot, przyczynek do historii religii i literatury Karaimów, 1860 r.
Mewo lenikkud ha'aschuri, Wiedeń 1863 r.
Leksykon żydowski, Berlin 1927, t. IV/1, s. 951 i nast.
Salomon Wininger: Große Jüdische National-Biographie. Tom V, 39 f., Czernowitz 1931.