Shaul Lewin, także Shaul, Sally, Levin, (ur. 31 października 1905 r. w Kijowie, Imperium Rosyjskie; zm. 13 lipca 1986 r. w Tel Awiwie) był rosyjsko-izraelskim pedagogiem, politykiem edukacyjnym i dyplomatą.
Shaul Lewin był synem inżyniera Samuela Lewina z Pińska i Sofii Kosteljanetz z Libau.
Lewin uczęszczał do państwowego gimnazjum w Kijowie i szkoły hebrajskiej w Łodzi. Rodzina opuściła Rosję w wyniku rewolucji rosyjskiej w 1917 r. Lewin ukończył szkołę średnią w 1924 r. w Wolnym Państwie Gdańsk. Lewin studiował geografię i historię w Heidelbergu, Genewie i Berlinie, a w 1932 r. uzyskał tytuł doktora. W tym samym czasie uzyskał kwalifikacje nauczyciela religii w Hochschule für die Wissenschaft des Judentums w Berlinie i został nauczycielem w Karsen-Oberschule w Berlinie-Neukölln. Lewin działał w Związku Syjonistycznym w Niemczech i był członkiem Wanderbund Blau-Weiß. Pod pseudonimem Sally Lewin był autorem musicalu o treści syjonistycznej, który odniósł sukces w Niemczech i USA, z muzyką Daniela Sambursky'ego. Ożenił się z Miryam Nacht w Berlinie w 1933 r.; w 1938 r. urodził im się syn.
Po przekazaniu władzy narodowym socjalistom w 1933 r. brał udział w antynazistowskiej propagandzie w kilku krajach europejskich oraz w nawoływaniu do bojkotu niemieckich towarów. W lipcu 1933 r. został na krótko aresztowany w Niemczech i wraz z żoną uciekł do Brytyjskiego Mandatu Palestyny. Lewin pracował tam jako nauczyciel, a w latach 1945-1948 był dyrektorem szkoły w Tel Awiwie. W Izraelu został doradcą szkolnym w Netanyi w 1948 r. W 1953 r. został dyrektorem Urzędu Edukacji i Kultury w dystrykcie Tel Awiwu.
Lewin przeszedł do izraelskiej służby dyplomatycznej w 1956 r., został attaché kulturalnym w ambasadzie w Paryżu i był członkiem izraelskiej delegacji do UNESCO. W 1963 r. udał się do Rio de Janeiro jako attaché kulturalny, a w latach 1969-1971 był wysłannikiem do Kamerunu i Gwinei Bissau.
Lewin zainicjował program wymiany młodzieży między Tel Awiwem a Kolonią wraz z niemieckim dyrektorem szkoły Johannesem Giesbertsem (1909-1981). W 2006 r. Kolońskie Towarzystwo Współpracy Chrześcijańsko-Żydowskiej ufundowało Nagrodę Giesbertsa-Lewina. Lewin otrzymał Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec oraz odznaczenia od rządów Izraela, Francji, Brazylii i Kamerunu.
Daniel Sambursky; Sally Lewin: Jedyne rozwiązanie : sztuka o żydowskich trudach i żydowskiej odbudowie. Berlin: Stowarzyszenie Syjonistyczne dla Niemiec, 1932
To nie jest droga.
Levin, Shaul, w: Werner Röder, Herbert A. Strauss (red.): Biographisches Handbuch der deutschsprachigen Emigration nach 1933. vol. 1: Politik, Wirtschaft, Öffentliches Leben. Monachium: Saur 1980, s. 437