Roman Josef Cycowski (* 25 stycznia 1901 w Tuszynie; † 9 listopada 1998 w Palm Springs, Kalifornia) był amerykańskim piosenkarzem polskiego pochodzenia i wyznania mojżeszowego. Śpiewał barytonem w berlińskim zespole Comedian Harmonists, a później był chasanem (kantorem) w synagodze.
Cycowski urodził się jako syn kupca tekstylnego i właściciela fabryki Schlama Cycowskiego. Czworo z jego ośmiorga rodzeństwa zmarło w młodym wieku. Dorastał w Łodzi, będącej wówczas pod zaborem rosyjskim, gdzie uczęszczał do szkoły, a w wieku siedmiu lat śpiewał w synagodze. Jego kantor nauczył go harmonii i teorii muzyki, a podczas I wojny światowej Cycowski nauczył się niemieckiego od niemieckiego oficera. Z wojska polskiego został zwolniony na własną prośbę w 1919 roku. W 1920 r. opuścił Łódź, która ponownie stała się polska, i zamieszkał w Niemczech.
Po pierwszej pracy jako śpiewak w synagodze w Bytomiu, pracował w różnych teatrach, na przykład w Teatrze Miejskim w Beuthen, Operze Leśnej w Sopocie, Operze Gdańskiej, Teatrze w Stralsundzie, Teatrze Miejskim w Guben i w Rostocku. Zawsze występował pod pseudonimem "Ernst Mühlstein". Zagrał między innymi doktora Falke i barona Oskara w operetce Zemsta nietoperza, cara Piotra w Car i cieśla, Wolframa von Eschenbacha w Tannhäuser, Don Escamillo w Carmen, tytułową rolę w Rigoletto, hrabiego Lunę w Il trovatore, Giorgio Germonta w La traviata i Renato w Balu maskowym. W tym samym czasie kontynuował naukę, m.in. w Konserwatorium w Beuthen, a w 1926 r. rozpoczął studia muzyczne w Musikhochschule w Berlinie. Niechęć do Polski i utrata polskiego obywatelstwa po odmowie odbycia służby wojskowej uniemożliwiły mu odwiedzenie rodziny. Później wspierał finansowo rodziców i rodzeństwo.
W Berlinie początkowo żył z oszczędności z czasów, gdy był śpiewakiem operowym, a później śpiewał w kinach do niemych filmów. Podczas występów w Großes Schauspielhaus poznał Ariego Leschnikoffa i Roberta Bibertiego, dzięki którym dołączył do Comedian Harmonists na początku 1928 roku. Zespół został zdelegalizowany w 1935 roku z powodu trzech żydowskich członków. Wraz z Harrym Frommermannem i Erichem A. Collinem Cycowski wyemigrował do Wiednia. Z Wiednia, a później z Londynu, udało im się rozpocząć międzynarodową karierę z nowymi członkami. Pod nazwą Comedy Harmonists podróżowali m.in. do Australii, Ameryki Południowej i Związku Radzieckiego. W Londynie Cycowski poślubił swoją długoletnią dziewczynę Marię/Mary Panzram, która - choć nie była wyznania mojżeszowego - wyemigrowała razem z nim. W 1940 r., podczas trasy koncertowej w USA, niemiecka wojna podwodna uniemożliwiła zespołowi opuszczenie kraju i wkrótce rozwiązał się on w obliczu coraz bardziej wrogiego środowiska niemieckiego. Cycowski osiadł w Los Angeles w 1941 roku. Założył klub nocny, ale wkrótce zbankrutował.
Pod wpływem śmierci ojca, zabitego na ulicy w Łodzi, przyjął posadę kantora w ortodoksyjnej synagodze w Los Angeles. Po II wojnie światowej dowiedział się, że trójka jego rodzeństwa padła ofiarą nazistowskiego Holokaustu. Tylko jedna siostra przeżyła obóz koncentracyjny w Auschwitz.
W 1947 r. Cycowski został kantorem w Temple Beth Israel w San Francisco. W 1966 r. zamówił oratorium Królowa Estera u izraelskiego kompozytora Marca Lavry'ego (1903-1967) na stulecie kongregacji Beth Israel; zaśpiewał jedną z ról barytonowych podczas premiery 6 marca 1960 r. w War Memorial Opera House w San Francisco. W 1971 roku, w wieku 70 lat, zrezygnował z funkcji kantora i wraz z żoną przeprowadził się do Palm Springs. Tam wkrótce ponownie objął stanowisko kantora z miłości do swojego zawodu.
Cycowski zmarł w Palm Springs 9 listopada 1998 roku w wieku 97 lat. Był ostatnim żyjącym członkiem szóstki Comedian Harmonists. Jego grób znajduje się na cmentarzu Desert Memorial Park w Palm Springs, gdzie został sportretowany przez Heino Fercha w filmie Josepha Vilsmaiera Comedian Harmonists.
W dniu 31 sierpnia 2023 r. przed jego dawnym domem przy Xantener Straße 14 w Berlinie-Wilmersdorfie położono kamienie pamiątkowe dla jego żony i jego samego.
Eberhard Fechner: The Comedian Harmonists. Sześć biografii. Quadriga, Weinheim 1988, ISBN 3-88679-174-2 (wydanie papierowe: Heyne, Monachium 1998, ISBN 3-453-87315-7).