Piotr Biegański (* 8 maja 1905 w Raseiniai; † 12 stycznia 1986) był polskim architektem i wykładowcą uniwersyteckim. Był znacząco zaangażowany w odbudowę Warszawy po II wojnie światowej.
Biegański urodził się jako najstarsze dziecko Teodora i Emilii z domu Kowalskiej na terenie dzisiejszej Litwy. Cztery lata po śmierci ojca, matka wraz z dziećmi przeprowadziła się do Warszawy w 1918 roku. Biegański uczęszczał tu do Gimnazjum im. A. Mickiewicza (dawniej Gimnazjum im. E. Konopczyńskiego). Później studiował na Politechnice Warszawskiej i uczęszczał na uczelnie zagraniczne.
W czasie II wojny światowej wykładał w ramach konspiracyjnych wykładów na Politechnice. Wspierał Armię Krajową. Po zakończeniu wojny wraz z architektami Józefem Sigalinem, Lechem Niemojewskim, Bohdanem Lachertem, Janem Zachwatowiczem, Stanisławem Albrechtem i Marianem Spychalskim organizował odbudowę Warszawy w ramach działalności Biura Odbudowy Stolicy (BOS), które zostało otwarte 22 stycznia 1945 roku. W latach 1945-1954 pełnił funkcję Konserwatora zabytków m. st. Warszawy, co było niezwykle trudnym zadaniem. Władze PRL powołały go na to stanowisko, mimo że nie był komunistą, a Biegański jako członek BOS i miejski konserwator zabytków był świadkiem odbudowy Starego i Nowego Miasta w Warszawie. Był również odpowiedzialny za odbudowę wielu innych zniszczonych przez wojnę budynków, takich jak cały zespół budynków po zachodniej stronie dzisiejszego Placu Bankowego, składający się z Pałacu Komisji Rządowej Przychodów i Finansów, Pałacu Ministra Skarbu oraz budynku dawnej Giełdy Papierów Wartościowych i Narodowego Banku Warszawskiego. Zaprojektował plany odbudowy Pałacu Staszica, Pałacu Sobańskich (1946-1950), Pałacu Kazimierzowskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1945-54) i Pałacu Hołowczyca (1949).
W 1945 roku został mianowany profesorem na Wydziale Architektury Politechniki. W latach 1960-1964 kierował wydziałem jako dziekan. W latach 1951/1952 wygrał konkurs na projekt nowego gmachu opery w Lipsku. Biegański był laureatem nagrody honorowej Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP. Był również członkiem Akademii Mickiewicza w Bolonii oraz Międzynarodowej Rady Zabytków i Miejsc ICOMOS.