Samuel Lerer (* 1 października 1922 w Żółkiewce, Polska; † 3 marca 2016 w Marlboro, New Jersey) był ocalałym z Holokaustu. Był jednym z 47 więźniów obozu zagłady w Sobiborze w Polsce, którym udało się uciec po powstaniu w Sobiborze w październiku 1943 roku.
Lerer przybył do obozu zagłady w Sobiborze wraz z transportem Żydów w maju 1942 roku. Po tym, jak został wybrany na więźnia roboczego na rampie stacji kolejowej Sobibór, przez długi czas musiał opiekować się końmi esesmanów, a później kurami i gęsiami. Opiekę nad końmi nadzorował Dabizja, jeden z Trawników w obozie. Karl Frenzel polecił mu tuczyć gęsi i podobno z tego powodu utrzymywał z nim stosunkowo dobre stosunki, mieszkając w Berlinie przez kilka lat po udanej ucieczce. Tam w 1949 r. wraz z Esterą Raab rozpoznał esesmana Ericha Bauera, który został następnie aresztowany i skazany. Lerer wyemigrował później do USA.
Jules Schelvis: Obóz zagłady Sobibór. Unrast-Verlag, Hamburg/Münster 2003, ISBN 3-89771-814-6.