Piotr "Peter" Mokrosiński (ur. 2 maja 1953 w Łodzi) - polski operator filmowy, reżyser i scenarzysta.
Chociaż Peter Mokrosiński urodził się w Łodzi, dorastał w Askim, niedaleko Oslo, gdzie rodzina jego dziadka posiadała już dworzec autobusowy i tartak. W połowie lat 50. ojciec Mokrosińskiego kupił sklep spożywczy. Po tym, jak firma zbankrutowała około połowy lat 70. z powodu konkurencji ze strony większych supermarketów, rodzina przeniosła się do Sarpsborga, gdzie jego ojciec podjął pracę w Muzeum Borgarsyssel. W latach szkolnych Mokrosiński był zaangażowany w działalność lewicowych grup ekstremistycznych, a także w produkcję dramatów. W związku z tym od 1979 r. próbował swoich sił jako dramaturg w Gol's County College, a następnie wyemigrował na sześć miesięcy do Australii, aby rozpocząć karierę operatora filmowego. Stamtąd w 1982 roku przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie studiował w Międzynarodowym Centrum Fotografii. Był w stanie sobie na to pozwolić dzięki oszczędnościom zgromadzonym podczas dwóch lat pracy jako listonosz w Oslo.
Po nauczeniu się rzemiosła od takich filmowców jak Robert Frank, Jack Sal i Eileen Berger, Mokrosiński wydał swój pierwszy film w 1983 roku z porankiem Luciany. Dzięki spadkowi po zmarłym ojcu rok później nakręcił film krótkometrażowy Noras hemmlighet i wrócił do Norwegii, gdzie studiował teatrologię. Następnie chciał studiować filmoznawstwo na Uniwersytecie Nowojorskim, ale ponieważ jego dokumenty aplikacyjne z Norwegii dotarły zbyt późno, musiał zmienić orientację i został przyjęty na program reżyserski w Instytucie Dramatycznym w Sztokholmie, gdzie studiował od stycznia 1986 roku pod kierunkiem takich wykładowców jak Ingmar Bergman, Bo Widerberg i Mai Zetterling. Jego film dyplomowy Huset zdobył główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Filmowych w Monachium. Niemal w tym samym czasie został pierwszym w historii laureatem Guldbagge za najlepsze zdjęcia do filmu Przyjaciele i choć dorastał w Norwegii, a dzięki studiom związał się z Nowym Jorkiem, Mokrosiński pozostał przy szwedzkim kinie, głównie jako autor zdjęć, i był w stanie otrzymać cztery kolejne nominacje do Guldbagge za filmy takie jak Komisarz Beck: Człowiek na balkonie, Straydogs, Leva livet i Damnation, a także swoją drugą nagrodę za najlepsze zdjęcia do filmu Zło.
Guldbagge
1989: Najlepsze zdjęcia - Przyjaciele
1994: Najlepsze zdjęcia - Komisarz Beck: Człowiek na balkonie (nominacja)
2000: Najlepsze zdjęcia - Straydogs (nominacja)
2002: Najlepsze zdjęcia - Leva livet (nominacja)
2003: Najlepsze zdjęcia - Zło
2010: Najlepsze zdjęcia - Damnation (nominacja)