Paweł Marian Dadlez (* 1 lutego 1904; † 18 maja 1940 w Rawie Ruskiej) był polskim malarzem, grafikiem i wykładowcą uniwersyteckim.
W latach 1922-1927 Dadlez studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Władysława Jarockiego i Jana Wojnarskiego. W latach 1928/1929 kontynuował studia w paryskiej filii krakowskiej Akademii pod kierunkiem Józefa Pankiewicza. Następnie przebywał we Włoszech. Do Krakowa powrócił w 1931 roku i pracował jako asystent w Katedrze Rysunku macierzystej uczelni. W 1938 roku został profesorem rysunku ogólnego i rzeźby. Jego uczniami byli m.in. Tadeusz Brzozowski i Janina Kraupe-Świderska. Był żołnierzem kampanii wrześniowej 1939 roku, dostał się do niewoli niemieckiej. Zmarł w maju 1940 r. w transporcie kolejowym do obozu jenieckiego poza granicami kraju.
W twórczości Dadleza dominuje realizm, wzbogacony w późniejszej fazie o elementy polskiego koloryzmu. Jego martwe natury przywodzą na myśl dawnych mistrzów holenderskich i twórczość Jeana Siméona Chardina. Jego motywami są często proste przedmioty codziennego użytku, a sposób ich przedstawiania jest niewymuszony. Oprócz martwych natur malował portrety, akty i obrazy rodzajowe. Zajmował się także różnymi technikami graficznymi (suchoryt, linoryt i drzeworyt). Dadlez był kilkakrotnie wystawiany w Polsce, m.in. przez Towarzystwo Artystów Polskich "Sztuka" i "Kwadrygę". W 1936 roku jego obrazy były pokazywane na konkursach plastycznych Letnich Igrzysk Olimpijskich. Obrazy Dadleza znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Śląskiego w Katowicach oraz Muzeum Stanisława Fischera w Bochni.