Neil James Adams (ur. 27 listopada 1965 w Stoke-on-Trent) - angielski piłkarz. Prawy skrzydłowy wygrał mistrzostwa angielskie w 1987 roku z FC Everton, a następnie spędził większość swoich zawodowców w służbie Oldham Athletic i Norwich City. Był jakby znany ze swoich agilskich stylów gry, punktów flanki i pewności spotkania z punktu elfmeter.
Od sezonu 1985/86 w drugiej lidze angielskiej w miasteczku Stoke. Przybył tam prawy skrzydłowy 21 września 1962 roku. Do końca sezonu 1985/86 w Charlton Athletic zajął miejsce w drużynie. Wraz ze swoją agilską grą i dokładnymi flankami, szybko obudził pożądliwości do zadań wyższych, a jeszcze przed pierwszym (i jedynym) powołaniem się na angielskie wybory U-21 na początku września 1986 roku przeszedł do First Division Everton za kwotę 150 000 funtów w sezonie gry 1986/87. Jednak w ciągu trzech lat dla trenera Howarda Kendalla Toffeesa nigdy nie udało mu się osiągnąć oczekiwanego przełomu sportowego i w rankingu zawodników, takich jak Trevor Steven, mimo że w sezonie mistrzowskim 1986/87 miał 12 lig, które przynajmniej przyniósł mu oficjalny medal. W ciągu ostatnich dwóch lat do lata 1989 r. odbyło się zaledwie osiem kolejnych partii mistrzostw, a wkrótce po przełomie roku klub wypożyczył go na pozostałe mecze sezonu 1988/89 do drugiego ligisty Oldham Athletic. Po zakończeniu okresu wypożyczenia, wśród trenerów Joe Royle'a, Laticowie byli wystarczająco przekonani i zapłacili mu 100 000 funtów.
Chociaż Adams w swoim pierwszym pełnym sezonie 1989/90 również w Oldham początkowo nie wykraczał poza rolę gracza uzupełniającego i był często tylko wymieniany, w drugim roku był ważną częścią zespołu, który wstąpił do pierwszej ligi klubu przez 68 lat był z dala od elitarnej klasy. Kolejną oznaką jego coraz większego znaczenia było to, że pod koniec kwietnia 1990 r. jego nominacja do startowego meczu Ligapokalend przeciwko Nottingham Forest Wieża zakończyła się 0:1. W ostatnim sezonie pierwszej ligi angielskiej, przed wprowadzeniem Premier League, w zależności od wymagań taktycznych, podzielił się pozycją prawego skrzydłowego z Rogerem Palmerem i ostatecznie komfortowo zachował się wraz ze swoimi ludźmi. W następnym sezonie debiutanckim Premier League 1992/93 Adams dokonał prawdopodobnie najlepszych osiągnięć w karierze, gdy po prawej stronie miał znaczący wpływ na ponowne (chociaż krótkie) utrzymanie klasy i przyczynił się do tego nie mniej niż dziewięć bramek, w tym bramki przeciwko FC Liverpool, FC Everton, FC Chelsea, a zwłaszcza zwycięstwem 1:0 przeciw późniejszemu mistrzowi Manchesterowi Unitedowi. Chociaż w trzecim roku Oldham Athletic nie był w stanie zapobiec załamaniu się, Adams nie był już współodpowiedzialny za decydującą fazę. Na początku 1994 roku Norwich City złożył oficjalny wniosek o transfer, a po okresie negocjacji Oldham Athletic pociągnął go za 250 000 funtów w połowie lutego 1994 roku.
W pozostałych meczach sezonu 1993/94 Adams, który był pierwszym obowiązkiem nowego trenera Johna Deehana, jeszcze w 13 meczach ligowych, pomógł klubowi przeskoczyć na szóste miejsce po pierwszych 21 meczach sezonu 1994/95, zanim później Daryl Sutch stał się bardziej popularny, aż ostatecznie obaj gracze weszli i wyszli z gry, aż do końca Norwich musiał zejść do drugiej klasy, mimo wysokiego poziomu początku. Dzięki swej wszechstronności Adams pozostał również stałym członkiem załogi, chociaż w sezonie 1995/96 częściej wchodził do centrum, a nawet do obrony zewnętrznej. Innym wyrazem ofensywy był jego wrota kulowe w pierwszym meczu przeciwko West Bromwich Albion oraz godne oglądania trafienie w Derby w ostatnim dniu meczu przeciwko Ipswich Town. W sezonie 1996/97 dotarli do niego jego najlepsi źdźbło bramek, podczas którego przegapił tylko jeden mecz i trafił 16 razy. Przekształcił się również w eksperta z punktu elf-metra i przekształcił dziewięć przestępstw, co skłoniło nowego trenera Mike'a Walkera do oszukania go jako najlepszego strzelca elf-metra w historii.W sezonie 1997/98 Adams stał się trudny do potwierdzenia swoich osiągnięć z poprzedniego roku, a następnie w grudniu 1997 roku został przeniesiony do centrum środkowopolowego z powodu sytuacji kadrowej i w tym samym miesiącu złamał stopę. Musiał więc do marca 1998 roku odpocząć i w końcu wrócił do drużyny przeciw FC Middlesbrough. W sierpniu 1998 r. z partii przeciwko Swansea City i w lutym 1999 r. doszło do kolejnego urazu stopy przeciwko Stockport County. W tym celu opuścił go nawet szczęście Elf Metrów i w Ligapokal przeciwko Swansei odstrzelił pierwszy cios karny w swoich profesjonalistów. W maju 1999 r. nowy trener Bruce Rioch nie przedłużył umowy.
Adams wrócił do Oldham Athletic w lipcu 1999 roku, który już przeszedł do trzeciej klasy. W nieco nietypowej roli ofensywnego obrońcy zewnętrznego jako "Wing-back" rzadko przejawiał zwyczajne mocne strony, ale zachował tę pozycję do lutego 2000 roku, zanim w partii przeciwko Bristol Rovers ponownie doszło do starego urazu i po tym, jak wbita śruba w nogę została wywiercona, konieczna była kolejna operacja. W październiku 2000 r., gdy w czasie meczu przeciwko Stoke City upadł na tyle nieszczęśliwy, że ucierpiał jego zespół krzyżowy. Chociaż wkrótce po uzdrowieniu wrócił do drużyny, jego kontrakt przestał być przedłużany ze strachu przed dalszymi problemami z kontuzją. Następnie AFC Rochdale wyraził zainteresowanie zobowiązaniem, ale Adams przeszedł kolejną zmianę klubu, ogłaszając rezygnację w lipcu 1999 r.
Po aktywnej karierze Adams przejął pierwsze zadania trenerskie w dziale młodzieżowym Norwich City i zajmował się przede wszystkim wyborem U-14. Z licencją UEFA-A uzyskał również niezbędne uprawnienia trenerskie do ewentualnej pracy jako główny trener profesjonalnej drużyny.
Mistrzostwa Anglii (1): 1987