Myles Robert Allen, CBE (* 11 sierpnia 1965 r.) to brytyjski badacz klimatu i wykładowca akademicki. Jest profesorem nauk o geosystemach na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie również kieruje Climate Dynamics Group. Ponadto kieruje projektem badawczym ClimatePrediction.net, w ramach którego wolontariusze mogą udostępniać moc obliczeniową własnych komputerów do obliczania modeli klimatycznych. Allen był również głównym autorem Trzeciego i Piątego Raportu Oceniającego IPCC.
Allen studiował fizykę i filozofię na Uniwersytecie w Oksfordzie, kończąc studia w 1987 roku uzyskując tytuł licencjata. Następnie pracował m.in. w Bellerive Foundation w Nairobi, a w 1989 roku pełnił tam funkcję doradcy w zakresie energii. Ponownie w Oksfordzie, również w 1989 roku, rozpoczął studia doktoranckie i uzyskał tytuł doktora w 1992 roku na kierunku fizyka atmosferyczna, oceaniczna i planetarna. Następnie przez kilka lat pracował w Oksfordzie jako pracownik naukowy, a przez pewien czas również w Massachusetts Institute of Technology (MIT). Po kolejnych etapach pośrednich w Oksfordzie został tam w 2011 roku mianowany profesorem nauk o geosystemach. Allen zajmuje się głównie wpływem człowieka i natury na klimat i zjawiska pogodowe o charakterze ekstremalnym. Uważany jest za twórcę metody atrybucji. W 2003 roku opublikował artykuł w czasopiśmie Nature, w którym jako pierwszy naukowiec opisał metodę przypisywania ekstremalnych zjawisk pogodowych zmianom klimatu. Rok później przeanalizował z jej pomocą falę upałów w Europie w 2003 roku i doszedł do wniosku, że jej wystąpienie było dwa razy bardziej prawdopodobne z powodu zmian klimatu. W 2010 roku został wyróżniony Medalem i Nagrodą im. Edwarda Appletona Instytutu Fizyki za „ważny wkład w rozpoznawanie i przypisywanie wpływu człowieka na klimat oraz ilościowe określanie niepewności w prognozach klimatycznych”. W 2023 roku Allen został członkiem Royal Society.
Myles R. Allen i inni: Rozwiązanie nieprawidłowego przedstawienia ekwiwalentnych emisji CO2 krótkoterminowych zanieczyszczeń klimatycznych przy ambitnej redukcji. W: npj. Climate and Atmospheric Science. Tom 1, 2018, doi: 10.1038/s41612-018-0026-8.
Alexander Otto i inni: Ograniczenia budżetu energetycznego w reakcji na zmiany klimatyczne. W: Nature Geoscience. Tom 6, 2013, s. 415–416, doi: 10.1038/ngeo1836.
Myles R. Allen i inni: Ocieplenie spowodowane skumulowaną emisją dwutlenku węgla w kierunku biliona ton. W: Nature. Tom 458, 2009, s. 1163–1166, doi: 10.1038/nature08019.
Malte Meinshausen i inni: Cele emisji gazów cieplarnianych w celu ograniczenia globalnego ocieplenia do 2°C. W: Nature. Tom 458, 2009, s. 1158–1162, doi: 10.1038/nature08017.
Myles R. Allen, David J. Frame: Anulujcie poszukiwania. W: Science. Tom 318, nr 5850, 2007, s. 582–583, doi: 10.1126/science.1149988.
Myles R. Allen: Odpowiedzialność za zmianę klimatu. W: Nature. Tom 421, 2003, s. 891–892, doi: 10.1038/421891a.
Myles R. Allen, William J. Ingram: Ograniczenia przyszłych zmian klimatu i cyklu hydrologicznego. W: Nature. Band 419, 2002, S. 228–232, doi:10.1038/nature01092.
Myles R. Allen i in.: Ilościowe określenie niepewności w prognozie zmian klimatu wywołanych działalnością człowieka. W: Nature. Band 407, 2000, S. 617–620, doi:10.1038/35036559.
Strona internetowa, Oxford Martin School
Strona internetowa, University of Oxford
Życiorys