Maria Babnis (ur. 8 marca 1943 w Wilnie; zm. 25 lutego 2022) - polska historyk kultury.
Maria Babnis była córką rzemieślnika. Do Gdańska przyjechała z rodziną w 1946 roku. Tam studiowała w Wyższej Szkole Pedagogicznej (poprzedniczka Uniwersytetu Gdańskiego) i uzyskała tytuł magistra historii w 1966 roku. Następnie do 1975 r. pracowała w Bibliotece Głównej Akademii Medycznej, ostatnio na stanowisku głównego bibliotekarza. W 1974 r. doktoryzowała się na Uniwersytecie Gdańskim rozprawą na temat działalności kas chorych w Wielkopolsce i na Pomorzu w latach dwudziestych XX wieku. Od 1975 r. pracowała w Bibliotece Gdańskiej Polskiej Akademii Nauk. Od 1984 r. pełniła tam również funkcje kierownicze jako główny kustosz. Ze względu na swoje kwalifikacje w 1989 r. została mianowana bibliotekarzem dyplomowanym bez egzaminu państwowego. W 2008 r. przeszła na emeryturę, ale do 2013 r. pracowała w bibliotece na pół etatu. Zmarła w 2022 r. i została pochowana na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku.
Jest autorką licznych publikacji, zwłaszcza z zakresu historii kultury regionu gdańskiego i zbiorów bibliotecznych.
W nawiasach podano również niemieckie tłumaczenia tytułów.
Życie kulturalne Gdańska w czasach zaboru pruskiego (1793-1919). Część 3, 2000
Kaszubi w literaturze niemieckojęzycznej XIX i XX wieku, 2000
Ustawodawstwo Gdańska w XV-XVIII wieku w świetle zachowanych norm prawnych, 2000
Gdańskie ślady powstańców 1831 roku, 2000
Źródła do dziejów teatru gdańskiego w zbiorach Biblioteki Gdańskiej PAN (XVIII-XIX wiek), 2004
Konstytucje polskie w zbiorach Biblioteki Gdańskiej PAN. I. Od Konstytucji 3 Maja do Statutu Organicznego (1791-1832) [The Polish Constitutions in the Gdańsk Library of the Polish Academy of Sciences], 2005/2007
Nad Wilną i Wilenką: szkice wileńskie z lat 1791 - 1825, 2011