Madge Gertrude Adam (* 6 marca 1912 w Highbury, Londyn; † 25 sierpnia 2001) była brytyjską astronomką i pierwszą doktorantką fizyki Słońca w Obserwatorium Uniwersytetu Oksfordzkiego.
Adam urodziła się jako najmłodsze z trojga dzieci w pobliżu Highbury w północnym Londynie, gdzie jej ojciec był nauczycielem w Drayton Park School.
Zaciągnął się do wojska na początku I wojny światowej i zginął pod Ypres w 1918 roku. Następnie przeniosła się z matką i rodzeństwem do Yorkshire, by zamieszkać z rodzicami matki. W wieku dziewięciu lat zachorowała i spędziła rok w szpitalu na świeżym powietrzu w Liverpoolu, aby leczyć gruźlicę kości łokciowej i krzywicę, a po zwolnieniu ze szpitala Adam otrzymał stypendium do Doncaster High School w South Yorkshire, gdzie przez całe życie rozwijała pasję do nauk ścisłych i matematyki. W 1931 r. zapisała się do St Hugh's College w Oksfordzie na stypendium z fizyki, dzięki czemu stała się "pierwszą kobietą, która uzyskała pierwszy stopień z fizyki w Oksfordzie". Tam uzyskała tytuł magistra, a następnie tytuł doktora filozofii w Lady Margaret Hall.
Kiedy nowy dyrektor Obserwatorium Oksfordzkiego, który właśnie zainstalował pierwszy teleskop słoneczny na uniwersytecie, ogłosił swój program badawczy w dziedzinie fizyki Słońca, Adam (która właśnie ukończyła pierwszy stopień fizyki) zapukała do jego drzwi i zapytała: "A co ze mną?". Dołączając do zespołu badawczego, została pierwszą doktorantką i fizykiem Słońca w obserwatorium uniwersyteckim. Z biegiem lat stała się tam kluczową postacią przez resztę swojego życia, ostatecznie zostając zastępcą dyrektora podczas II wojny światowej, po tym jak dyrektor opuścił uniwersytet, aby pracować nad produkcją samolotów. Następnie została stałym zastępcą dyrektora i przejęła rozliczenia finansowe obserwatorium, została mianowana asystentem wykładowcy w St Hugh's College i "prowadziła kursy astronomii, specjalizując się w astronawigacji, dla kadetów Królewskiej Marynarki Wojennej i RAF-u" i była "uznana na arenie międzynarodowej za swoją pracę nad naturą plam słonecznych i ich pól magnetycznych". W latach 1937-1979 była wykładowcą na Uniwersytecie Oksfordzkim na Wydziale Astrofizyki, a od 11 marca 1938 r. była członkiem Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego.
Interferometryczne pomiary długości fal słonecznych i badanie przesunięcia grawitacyjnego Einsteina. W: Monthly Notices of the Astronomical Society. Vol. 108, No. 6, December 1948, pp. 446-464, doi:10.1093/mnras/108.6.446, bibcode:1948MNRAS.108..446A (English).
Nowe określenie zmiany długości fal słonecznych od środka do kończyn. W: Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Vol. 119, No. 5, October 1959, pp. 460-474, doi:10.1093/mnras/119.5.460 (English).
z H. Bondi: Obserwacyjne testy teorii grawitacji. W: Proceedings of the Royal Society of London. Series A. Mathematical and Physical Sciences. Vol. 270, No. 1342, 27 November 1962, pp. 297-305, doi:10.1098/rspa.1962.0219 (English).
Omówienie wyników uzyskanych w trzech testach teorii względności Einsteina przeprowadzonych na ciałach astronomicznych w latach 1918-1960. W: Proceedings of the Royal Society of London. Series A, Mathematical and Physical Sciences. Tom 270, 1962, str. 297-304 (angielski).
Kontury linii w regionach plam słonecznych. W: Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Vol. 136, No. 1, 1967, ISSN 0035-8711, OCLC 10340650, s. 71-90.