Laurie Allan (* 19 lutego 1943 w Londynie) jest brytyjskim perkusistą, który grał głównie w zespołach fusion z Canterbury Scene.
Allan zaczął grać na perkusji w wieku dwunastu lat. Początkowo grał jazz, wzorując się na Elvinie Jonesie, Edie Blackwelu, Billym Higginsie i Royu Hayesie. Towarzyszył Royowi Harperowi (Come Out Fighting Gengis Smith) i grał z Chrisem McGregorem, Dudu Pukwaną i innymi muzykami w Gwigwi Mrwebis Mbaqanga Songs (1967). Wraz z Gunterem Hampelem i Johnem McLaughlinem odbył trasę koncertową wczesnego zespołu rockjazzowego i wystąpił między innymi w 1968 podczas Festiwalu Piosenki w Essen.
[START] Następnie grał w zespole Pete'a Browna Piblokto, zanim wziął udział w pierwszym solowym projekcie Chrisa Speddinga i został członkiem Formerly Fat Harry. W 1971 r. grał z Delivery u boku Steve'a Millera i zastąpił Pipa Pyle'a, którego miejsce zajął także w 1972 r. w zespole Gong. W 1973 r. powrócił do zespołu Delivery. W następnym roku grał na albumie The Story so Far/Oh Really?, który Miller nagrał razem z Lol Coxhillem. W 1974 i 1975 r. uczestniczył w nagrywaniu albumów Barbary Thompson pt. Paraphernalia. Nagrywał również z Robertem Wyattem, w szczególności brał udział w nagrywaniu jego albumów Rock Bottom i Ruth Is Stranger Than Richard. Allan w kolejnych latach okazjonalnie współpracował z Gong, m.in. w 1978 r. z Mother Gong. Ponadto występował z Peterem Lamerem.
Jako muzyk studyjny współpracował również z Ralphem McTellem, Bertem Janschem i Garym Windo.