Józef Dowbor-Muśnicki (* 25 października 1867 w Garbowie; † 26 października 1937 w Batorowie) był polskim generałem.
Dowbor-Muśnicki urodził się w polskiej rodzinie patriotycznej, co charakteryzowało całe jego życie. Od 1877 r. uczęszczał do gimnazjum w Radomiu, a w latach 1884-1886 do szkoły podchorążych w Petersburgu. Do 1888 r. studiował nauki wojskowe w szkole wielkiego księcia Konstantego. Po służbie w stopniu porucznika w 140. pułku piechoty liniowej i 11. pułku grenadierów w Jarosławiu, w latach 1899-1902 studiował w Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu, gdzie uzyskał stopień kapitana.
Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej w Korpusie Syberyjskim i został awansowany na podpułkownika. Jako uczestnik I wojny światowej został kilkakrotnie odznaczony i ostatecznie został dowódcą I Armii Rosyjskiej w stopniu generała. Po rewolucji październikowej w 1917 r. został dowódcą I Korpusu Polskiego w Rosji, który walczył z bolszewikami.
Po demobilizacji w 1918 r. Dowbor-Muśnicki powrócił do Polski i wziął udział w tworzeniu Armii Polskiej pod dowództwem Józefa Piłsudskiego, którą dowodził w Powstaniu Poznańskim. W 1919 roku został awansowany na generała porucznika. W 1920 roku przeszedł na emeryturę i wycofał się do swojego majątku w Batorowie, gdzie zmarł w 1937 roku. Został pochowany na cmentarzu w pobliskim Lusowie. Janina Lewandowska była jego córką.