Jan Nepomucen Białobłocki (* 1805, Sokołowo, Golub-Dobrzyń; † 31 marca 1828, tamże) był bliskim przyjacielem z dzieciństwa i korespondentem polsko-francuskiego kompozytora Fryderyka Chopina, który pochodził z arystokratycznej rodziny i rozpoczął naukę w Liceum Warszawskim w 1816 roku. Jednym z jego nauczycieli był Mikołaj Chopin, ojciec kompozytora. Białobłocki mieszkał w prestiżowym akademiku prowadzonym przez rodziców Chopina w Warszawie. Był uzdolniony artystycznie, grał na fortepianie, śpiewał w chórze i pobierał lekcje malarstwa. Od 1823 r. studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Zaprzyjaźnił się z Fryderykiem i spędzał z nim wiele czasu, zwłaszcza podczas wakacji w 1824 i 1825 roku. Chopin pisał do niego również liczne listy. Chopin często używał pieszczotliwego imienia Białobłockiego "Jasiu".
W 1828 r. Białobłocki zmarł na gruźlicę kości, bezżenny, w rodzinnym majątku w Sokołowie.
Walker, Alan (2018). Fryderyk Chopin: Życie i czasy. Londyn: Faber and Faber.