James Abercrombie (ur. 24 kwietnia 1781 w Stirling) - brytyjski generał wojen Francuzów i Indian.
Był najstarszym synem i dziedzicem Alexandra Abercrombie (1677.1729), właściciela Glasshaugha w Banffshire. W wieku zaledwie 11 lat wstąpił do Armii Brytyjskiej jako Ensign 25th Regiment of Foot. W 1724 przeszedł do 30th Regiment of Foot.
Od 1734 do 1754 był członkiem brytyjskiego House of Commons jako kongresmen Banffshire.
W 1736 r. został kapitanem 1. (Royal) Regiment of Foot i w 1742 r. kupił sobie stanowisko majora. W 1744 roku awansował na pułkownika porucznika, 1746 na pułkownika, 1756 na generała majora. Od 1756 do śmierci był pułkownikiem 44-go Regimentu Stopy.
W 1757 r. w czasie wojny siedmioletniej dowodził brygadą w Fort Louisbourg i został dowódcą brytyjskich sił zbrojnych w Ameryce po zamianie Loudoun w marcu 1758 r.
Latem 1758 roku prowadził kampanię przeciwko Fort Ticonderoga. Abercrombie był utalentowany w organizacji, ale bardzo niestabilny w swojej jakości przywódczej, więc jego oddziały nazwały go panią Niania Cromby (Pani Niania Cromby). Zrobił niesamowite osiągnięcie, stawiając 15 tys. żołnierzy i prowadząc ich i towarzyszącego im trosa przez pustynię. Potem jednak w dniu 8 lipca 2000 r. Zabity lub ranny w 1758 r. przed Fortem Ticonderoga, co dowodzi, że 15 000 ludzi nie może zająć kamiennego fortu okupowanego przez 4000 ludzi i wyposażonego w armaty frontalnego ataku bagnetów. Francuzi byli dowodzeni przez Louisa-Josepha de Montcalma. W końcu wojsko Abercrombiego wpadło w panikę i uciekło i wycofał się do jego obozu na południe od jeziora George. Katastrofa ta doprowadziła do zastąpienia generała Jeffreya Amhersta w 1759 r. i do powrotu do Wielkiej Brytanii. Jednak w 1759 roku awansował na generała porucznika, a w 1772 roku na generała.
Był z Marią Duff, siostrą Williama Duffa. Earl Fife, żonaty i miał z nią córkę.