Sir Frederick Adam, GCB, GCMG (* 17 czerwca 1781; † 17 sierpnia 1853 w Greenwich) był brytyjskim oficerem w wojnach koalicyjnych i gubernatorem kolonialnym.
Frederick Adam był młodszym synem Williama Adama (1751-1839), lorda posiadłości Blair Adam House w Fife, z małżeństwa z Eleanorą Elphinstone († 1800), córką Charlesa Elphinstone'a, 10. lorda Elphinstone. Kształcił się w szkole artylerii w Woolwich. Wstąpił do armii brytyjskiej w 1795 r. w wieku 14 lat i otrzymał stopień chorążego w pułku piechoty liniowej. W 1796 r. awansował do stopnia porucznika. Pod dowództwem Abercromby'ego brał udział w kampaniach w Holandii i Egipcie, w 1803 r. został majorem, a w 1804 r. podpułkownikiem. W latach 1806-1811 stacjonował na Sycylii, a w 1812 i 1813 r. w Hiszpanii, gdzie został ciężko ranny pod Alicante i Ordal.
W 1815 r., w wieku 31 lat, został generałem dywizji, a w bitwie pod Waterloo dowodził 3. (Lekką) Brygadą, której 1. batalion 52. pułku piechoty pod dowództwem pułkownika Johna Colborne'a odparł ostatni decydujący atak Gwardii Cesarskiej Napoleona. W uznaniu jego osiągnięć, w 1815 r. został nobilitowany na Rycerza Komandora Orderu Łaźni, a w 1821 r. został Kawalerem Wielkiego Krzyża Orderu Świętego Michała i Świętego Jerzego. W latach 1824-1832 był Lordem Wysokim Komisarzem na Wyspach Jońskich, gdzie wniósł szczególny wkład w prace publiczne na Korfu. W latach 1832-1837 był gubernatorem prowincji Madras w Indiach. W 1840 r. został Kawalerem Wielkiego Krzyża Orderu Łaźni, a w 1846 r. awansował na generała.
Jego starszym bratem był admirał Królewskiej Marynarki Wojennej Sir Charles Adam (1780-1853), który również zmarł w Greenwich wkrótce po nim.