Henri Abraham (ur. 12 lipca 1868 r. w Paryżu; zm. około 12 grudnia 1943 r. w obozie koncentracyjnym Auschwitz) był francuskim fizykiem.
Abraham studiował w École normale supérieure (ENS) i na Sorbonie od 1886 roku. W 1889 r. wygrał konkurs Agrégation w dziedzinie fizyki, a w 1892 r. uzyskał tytuł doktora na ENS. Był nauczycielem w szkole średniej w Lycée Louis-le-Grand do 1900 roku, Chargé des conférences w ENS od 1897 roku i Maître de conférences w ENS od 1900 roku. Był tam kierownikiem laboratorium fizyki, a po przyłączeniu ENS do Uniwersytetu Paryskiego w 1904 r. został Chargé de Cours dla fizyki, delegowany do ENS, od 1912 r. jako profesor tytularny. Podczas I wojny światowej, w 1917 r. udał się do USA wraz z Ernestem Rutherfordem i Charlesem Fabrym, aby omówić kwestię wojny przeciw okrętom podwodnym. Przeszedł na emeryturę w 1937 r., a jego następcami zostali Eugène Bloch jako dyrektor Laboratorium Fizyki i Pierre Auger jako Maître de conférences.
W 1943 r. został zatrzymany przez milicję w Aix-en-Provence i deportowany do Auschwitz, gdzie prawdopodobnie został zamordowany zaraz po przybyciu.
W 1922 roku był profesorem na wymianie w Brazylii.
W swojej pracy skupiał się głównie na elektromagnetyzmie.
W latach 1900-1912 był sekretarzem generalnym Francuskiego Towarzystwa Fizycznego, a w 1922 r. jego prezesem. W latach 1922-1943 był sekretarzem generalnym IUPAP. Jest jednym z trzech fizyków, na cześć których od 1951 roku przyznawana jest nagroda Prix des trois physiciens.
Les quantités élémentaires d'électricité. Gauthier Villars, Paris 1905.
Recueil de constantes physiques. Gauthier Villars, Paris 1913.
Współautor: Recueil d'expériences élémentaires de physique. Travaux d'atelier, géométrie et mécanique, hydrostatique, chaleur. Gauthier Villars, Paris 1914.
Mitautor: Zbiór elementarnych eksperymentów z fizyki. Akustyka, optyka, elektryczność i magnetyzm. Gauthier Villars, Paryż 1914.