Hanna Lachertowa (* 25 listopada 1910 w Błoniu; † 8 czerwca 1998 w Nowym Jorku) była polską pianistką i nauczycielką muzyki.
Studiowała pedagogikę fortepianu w Konserwatorium Warszawskim u Maryli Chrzanowskiej-Boni, Kazimiery Thun-Saleckiej, Józefa Turczyńskiego i Zofii Buckiewiczowej. W latach 1945-1971 uczyła w różnych szkołach muzycznych w Warszawie, a w latach 1951-1971 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Pracowała również jako repetytor (m.in. dla Centralnego Biura Koncertowego i Filharmonii Narodowej) oraz jako konsultant i inspektor ds. fortepianu w Centrum Edukacji Artystycznej Ministerstwa Kultury. Od 1957 była członkiem Stowarzyszenia Artystów Muzyków SPAM, od 1959 pracownikiem, a od 1961 sekretarzem Sekcji Pedagogiki Ministerstwa Kultury. W latach 1972-1984 prowadziła coroczne kursy mistrzowskie z pedagogiki fortepianowej we Włoszech, Portugalii i Szwajcarii. W tym samym czasie wygłosiła liczne wykłady na konferencjach poświęconych metodologii fortepianu w Dijon, Montreux, Moskwie, Pamparato, Turynie, Fermo, Tunisie, Toronto i Nowym Jorku. W swojej trzydziestoletniej karierze scenicznej dała około 6000 koncertów jako akompaniator fortepianowy. Wspólnie z Gabrielą Stempniową napisała szkołę gry na fortepianie Nuta - Dźwięk - Klawisz, która została wydana w Warszawie w 1979 roku i we Włoszech w 1986 roku. Lachertowa została odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi RP (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1981) i Odznaką Honorową Miasta Poznania (1983).
Polskie Centrum Informacji Muzycznej - Hanna Lachertowa
Archiwum - Hanna Lachertowa
Tezeusz Antykwariat - Hanna Lachertowa