Wikibiopedia

 

Gwidon Damazyn

Gwidon Damazyn (* 21 października 1908 w Bydgoszczy; † 16 października 1972 w Warszawie) był polskim inżynierem elektrykiem, bojownikiem ruchu oporu przeciwko narodowemu socjalizmowi, więźniem obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie i członkiem polskiej sekcji wojskowej IMO.

Życie

Damazyn przeszedł szkolenie jako technik radiowy. Po rozpoczęciu II wojny światowej Damazyn stawiał opór niemieckiej okupacji jako partyzant. W 1940 r. został aresztowany i osadzony na warszawskim Pawiaku. W marcu 1941 r. został deportowany do obozu koncentracyjnego Buchenwald, gdzie był członkiem oddziału elektryków. W obozie koncentracyjnym Buchenwald brał udział w ruchu oporu więźniów. Jako ekspert w dziedzinie techniki radiowej był zaangażowany w budowę odbiorników krótkofalowych, za pomocą których można było nielegalnie odbierać wiadomości z frontu. Wiedza o postępach wojsk alianckich wzmacniała wewnętrzny opór więźniów. W 1943 r. Gwidon Damazyn zbudował własny odbiornik dla kierownictwa Międzynarodowej Organizacji Wojskowej, który został zakamuflowany i zainstalowany w łóżku szefa IMO, Heinricha Studera. Zbudował również odbiornik Morse'a, którego Międzynarodowy Komitet Obozowy (ICC) użył do wysłania wezwania o pomoc do armii amerykańskiej generała Pattona 8 kwietnia 1945 r. z powodu zbliżającej się deportacji więźniów przez SS. Radiooperator Damazyn, podobnie jak niektórzy przywódcy IMO, przypomniał sobie, że otrzymał wiadomość radiową wzywającą więźniów do wytrwania.

Po zakończeniu nazistowskich rządów Damazyn powrócił do Polski, gdzie pracował jako inżynier elektryk. 13 października 1946 r. został wybrany na członka zarządu Polskiego Związku Krótkofalowców.

Literatura

Świetlówka: Wikipedia Wolna Encyklopedia. 2013 (thewaythetruthandthelife.net [dostęp 27 lipca 2018]).

Emil Carlebach / Willy Schmidt / Ulrich Schneider (red.): Buchenwald ein Konzentrationslager. Raporty - obrazy - dokumenty, Bonn 2000, ISBN 3-89144-271-8.

Kolektyw autorów: Buchenwald. Przypomnienie i obowiązek. Dokumenty i raporty, Berlin 1983, s. 754.

Harry Stein, Buchenwald Memorial (red.): Buchenwald Concentration Camp 1937 - 1945, tom towarzyszący stałej wystawie historycznej, Wallstein Verlag, Göttingen 1999, ISBN 978-3-89244-222-6.

Harry Stein: Obóz koncentracyjny Buchenwald 1937-1945: Przewodnik po stałej wystawie historycznej, Wallstein Verlag Göttingen 2010, ISBN 3-89244-695-4

Hans-Joachim Hartung: Signale durch den Todeszaun, Verlag Technik, Berlin, 1974.

Zobacz również

Copyright © Wikibiopedia | Polityka prywatności