Bronisław Baczko (* 13 czerwca 1924 w Warszawie, Polska; † 29 sierpnia 2016 tamże) był filozofem, historykiem i pisarzem polskiego pochodzenia, który ostatnio był obywatelem Szwajcarii.
Baczko ukończył studia doktoranckie na Uniwersytecie Warszawskim w 1957 roku, po uzyskaniu tam Licence des lettres w 1953 roku. Był najpierw asystentem, a później profesorem na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1952-1968, w tym czasie wywarł wpływ na myślenie całego pokolenia marksistowskich intelektualistów w Polsce, takich jak Leszek Kołakowski i Adam Schaff, tak zwanej Szkoły Warszawskiej. Został zwolniony z przyczyn politycznych w związku z zamieszkami w marcu 1968 roku.
Następnie Baczko udał się na emigrację, najpierw do Francji, gdzie w latach 1969-1973 wykładał na Wydziale Filozofii Uniwersytetu w Clermont-Ferrand. Od 1974 roku był adiunktem historii intelektualnej i historii na Uniwersytecie Genewskim, gdzie w 1977 roku został profesorem zwyczajnym, aż do przejścia na emeryturę w 1989 roku. Od tego roku był profesorem honorowym Uniwersytetu Genewskiego. W 1990 r. objął stanowisko profesora wizytującego w Collège de France. Jego badania i publikacje od czasu wygnania koncentrowały się również na Oświeceniu i Rewolucji Francuskiej.
Członek Międzynarodowego Instytutu Filozofii
Członek zarządu Société Jean-Jacques Rousseau
Członek zarządu Comité des Rencontres Internationales de Genève (RIG)
Członek Accademia delle Scienze di Torino, Akademii Nauk w Turynie, Włochy
1981: Dr. h.c. der Université des Sciences Humaines, Straßburg, heute wieder Universität Straßburg genannt
1999: Dr. h. c. der Universität Tours, Frankreich
2011: Balzan-Preis für seine Arbeiten über die Zeit der AufklärungSein Buch Job ... wurde für den polnischen Literaturpreis Nike nominiert.
O poglądach filozoficznych i społeczno-poitycznych Tadeusza Kotarbińskiego, Kziążka i Wiedza, Warschau 1951.
Philosophie der französischen Aufklärung. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warschau 1961.
Rousseau: Einsamkeit und Gemeinschaft. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warschau 1964.
deutsch von Edda Werfel: Rousseau: Einsamkeit und Gemeinschaft. Europa-Verlag, Wien / Frankfurt am Main / Zürich 1970.
als Herausgeber: Philosophie und Soziologie des 20. Jahrhunderts. 2 Bände. Wiedza Powszechna, Warschau 1965.
Der Mensch und die Weltanschauungen. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warschau 1965.
Polnische Philosophie. Wiedza Powszechna, Warschau 1967.
Weltanschauung, Metaphysik, Entfremdung: Philosophische Versuche. Suhrkamp, Frankfurt nad Menem 1969.
Hegel i Rousseau
deutsch von Anne-Marie Griese: Hegel versus Rousseau. Universität Bremen, Bibliothek; Bremen 1977.
Lumières de l'utopie. Payot, Paryż 1978.
Edukacja dla demokracji. Teksty i projekty z okresu rewolucji. Garnier 1982.
Les imaginaires sociaux: mémoire et espoirs collectifs. Payot, Paryż 1984.
Comment sortir de la terreur. Thermidor i rewolucja. Gallimard, Paryż 1989, ISBN 2-0707-1549-3.
Job, mon ami. The Promise of Happiness and the Fatality of Evil. Gallimard, Paris 1997, ISBN 2-0707-4804-9.
in polnischer Sprache: Hiob, mój przyjaciel: obietnice szczęścia i nieuchronność zła. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2001.
Polityka Rewolucji Francuskiej. Gallimard, Paryż 2008, ISBN 978-2-070356553.Festschrift:
Michel Perrelt, François Rasset: Le Jardin de l'esprit: textes offerts à Bronisław Baczko. Droz, Genf 1995.