Alarico Silveira Júnior (* 7 kwietnia 1924 w São Paulo) to były brazylijski dyplomata.
Alarico Silveira Júnior jest synem Alarico Silveiry (1878-1943), który był sekretarzem stanu w rządzie Waszyngtona Luísa Pereiry de Sousy. Ożenił się z Marią Reginą Moritze Figueiró i 15 grudnia 1945 r. wstąpił do służby zagranicznej, zostając konsulem w Quito.
W 1947 r. ukończył Curso de História Diplomática do Brasil Instytutu Rio Branco, a rok później został chargé d'affaires w Bejrucie. Był także sekretarzem ambasady w Zurychu (1953), Sztokholmie, Lizbonie i Porto (1959), a w latach 1960-1961 sekretarzem legacji pierwszej klasy w Asunción. W 1961 r. został mianowany radcą legionowym i do 1963 r. pełnił funkcję zastępcy szefa gabinetu ministra spraw zagranicznych.
Silveira awansował następnie na konsula generalnego w Montevideo, gdzie kierował Departamentem Informaciones. Za czasów João Augusto de Araújo Castro został oddelegowany do Biura Poligraficznego MSZ, pozostawiając bez konsekwencji nominację na ambasadora w Santo Domingo w Republice Dominikany.
W 1966 roku Silfeira został mianowany chargé d'affaires w Montevideo, a w latach 1973-1977 był ambasadorem w Quito. W 1982 roku reprezentował rząd Brazylii w Organizacji Państw Amerykańskich, a w latach 1984-1988 objął stanowisko ambasadora w Atenach.