Zygmunt Chychła, niemiecki Siegmund Chychla, (* 5 listopada 1926 w Gdańsku, Wolne Miasto Gdańsk; † 22 września 2009 w Hamburgu, Niemcy) był polsko-niemieckim bokserem pochodzenia kaszubskiego; od 1946 do 1972 również obywatel Polski. Był polskim mistrzem olimpijskim w Helsinkach w 1952 roku, mistrzem Europy amatorów w Mediolanie w 1951 roku i w Warszawie w 1953 roku, w obu przypadkach w wadze półśredniej.
Zygmunt Chychła rozpoczął karierę bokserską w 1937 roku w polskim klubie bokserskim Gedania w Gdańsku. Jego pierwszym trenerem był Bruno Karnath. Po zajęciu Gdańska przez Niemców w 1939 r. boksował w gdańskiej organizacji policyjnej SV Danzig. Jego trenerem był H. Sommerfeld. W 1942 r., w wieku zaledwie 16 lat, wystartował w wadze muszej w Młodzieżowych Mistrzostwach Rzeszy Niemieckiej we Wrocławiu. Po zwycięstwach m.in. nad Pancekiem z Herosa Hamburg, w finale przegrał na punkty ze starszym o dwa lata Gabratzem (Kurhessen).
W wieku 17 lat został wcielony do niemieckiego Wehrmachtu na krótko przed końcem wojny. Po pobycie jako jeniec wojenny we Francji, udało mu się dołączyć do polskiej armii generała Andersa we Włoszech pod koniec 1944 roku, gdzie był członkiem drugiego korpusu do 1946 roku. Był tam dwukrotnym mistrzem korpusu w boksie w wadze półciężkiej. Chychła powrócił do Gdańska pod koniec 1946 r. i kontynuował karierę bokserską. Przy wzroście 1,70 metra wyrósł na zawodnika wagi półśredniej o masie ciała około 67 kilogramów. Wkrótce zwrócił na siebie uwagę trenera Feliksa Stamma, który powołał go do reprezentacji Polski w 1947 roku. Zygmunt Chychła został natychmiast wysłany na Mistrzostwa Europy w Dublinie. Nie udało mu się jednak zająć miejsca w czołówce. Jego pierwszy występ w zawodach międzynarodowych miał miejsce 12 października 1947 roku w Warszawie. Zmierzył się z wielokrotnym mistrzem Związku Radzieckiego Siergiejem Czerbakowem, z którym po wyrównanej walce przegrał na punkty 1:2.
Zygmunt Chychła po raz pierwszy został mistrzem Polski w wadze półśredniej w 1948 roku. W tym samym roku wziął udział w pierwszych powojennych Igrzyskach Olimpijskich w Londynie. Po pokonaniu w rundzie 16 Freda Wijngaarda (Holandia) i Alexandra Obeyesekere (Cejlon) przez nokaut w drugiej rundzie, w ćwierćfinale przegrał na punkty z Włochem Alessandro d'Ottavio i pozostał bez medalu.
W 1949 roku Zygmunt Chychła powtórzył swoje zwycięstwo w Mistrzostwach Polski. Nie wystartował jednak w kolejnych Mistrzostwach Europy w Oslo z powodu kontuzji.
Chychła zdobył swój trzeci tytuł mistrza Polski w 1950 roku. W 1951 roku wziął udział w Mistrzostwach Europy w Mediolanie. W wieku 24 lat był w szczytowej formie. W Mediolanie pokonał Fritza Biehlera z Republiki Federalnej Niemiec w rundzie 16 (3:0), Pierre'a Woutersa z Belgii w ćwierćfinale z takim samym wynikiem, Gerta Strahle ze Szwecji w półfinale (porażka przez techniczny nokaut) i Hansa Kohleggera z Austrii w finale (3:0), zostając mistrzem Europy.
W 1952 roku Zygmunt Chychła po raz czwarty zdobył mistrzostwo Polski w wadze półśredniej. Z wielką pewnością siebie pojechał na Igrzyska Olimpijskie do Helsinek. Świetnie przygotowany i przygotowany przez Feliksa Stamma pokonał na punkty Pierre'a Woutersa i José Luisa Davalosa z Meksyku. W ćwierćfinałach i półfinałach odniósł zwycięstwa na punkty głosami sędziów 2:1 nad aktualnym mistrzem olimpijskim i europejskim Júliusem Tormą z Czechosłowacji i Güntherem Heidemannem z Niemiec Zachodnich. W finale jednak ponownie wyraźnie pokonał Siergieja Tscherbakowa głosami sędziów 3:0 i tym samym został mistrzem olimpijskim.
W 1953 roku w Warszawie odbyły się Mistrzostwa Europy w boksie amatorskim. Chychła ponownie wziął w nich udział i po raz drugi został mistrzem Europy, zwyciężając Renzo Ruggeriego (Włochy), Günthera Heidemanna, Nicolae Linca (Rumunia) i Siergieja Tscherbakowa.
Po pozostaniu niepokonanym od 1948 roku do Mistrzostw Europy w Warszawie, zakończył karierę jako aktywny bokser. Stoczył 264 walki i odniósł 237 zwycięstw. Został wybrany Polskim Sportowcem Roku w 1951 i 1952 roku. Ukończył szkolenie trenerskie, a następnie pracował jako trener w Gdańsku równolegle z pracą dla Polskich Kolei Państwowych.
W 1957 r. polityczna "odwilż" w komunistycznej Polsce umożliwiła Zygmuntowi Chychle złożenie wniosku do odpowiednich władz o emigrację do Republiki Federalnej Niemiec w ramach programu łączenia rodzin. Od tego momentu mógł trenować tylko w małych i mało znaczących klubach w rejonie Gdańska i był nękany przez polskie służby bezpieczeństwa. Polskie władze potrzebowały 15 lat, aby zezwolić na jego wyjazd, zanim Zygmunt Chychła mógł przenieść się do Republiki Federalnej Niemiec z żoną i trzema synami po tym, jak jego polskie obywatelstwo zostało cofnięte pod koniec 1972 roku.
Tam osiedlił się w Hamburgu. Po demokratycznych reformach w Polsce stało się jasne, że nie zapomniano o nim w mieście jego urodzenia, gdy miasto Gdańsk przyznało mu honorowe obywatelstwo w 2003 roku. Od 2010 roku co roku w historycznym centrum Gdańska odbywa się "Międzynarodowy Turniej Bokserski Zygmunt-Chychła".
Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Nienstedten w Hamburgu.
1947 w Warszawie, Polska przeciwko Związkowi Radzieckiemu, porażka na punkty z Siergiejem Tscherbakowem,
1947 w Pradze, Czechosłowacja przeciwko Polsce, zwycięstwo na punkty nad Oldrichem Koudelą,
1947 w Poznaniu, Polska przeciwko Węgrom, porażka na punkty z Jozsefem Martonem,
1948 w Budapeszcie, Węgry przeciwko Polsce, zwycięstwo na punkty nad Gustavem Bene,
1948 w Poznaniu, Polska przeciwko Czechosłowacji, zwycięstwo na punkty nad Vojtech Krocak,
1949 we Wrocławiu przeciwko Węgrom, zwycięstwo na punkty nad Laszlo Zahorsky,
1949 w Gottwaldovie, Czechosłowacja przeciwko Polsce, zwycięstwo przez zatrzymanie w 2 rundzie nad Karelem Blesakiem,
1949 w Helsinkach, Finlandia przeciwko Polsce, zwycięstwo na punkty nad Klausem Tiljanderem,
1950 we Wrocławiu, Polska przeciwko Finlandii, zwycięstwo na punkty nad Mauno Laine,
1950 w Budapeszcie, Węgry przeciwko Polsce, zwycięstwo punktowe nad Pálem Budai,
1950 w Łodzi, Polska przeciwko Czechosłowacji, zwycięstwo punktowe nad Oldrichem Koudelą,
1952 w Poznaniu, Polska przeciwko Węgrom, zwycięstwo na punkty nad Laszlo Zahorsky,
1952 w Moskwie, Polska przeciwko NRD, zwycięstwo na punkty nad Josefem Kachorowskim,
1952 w Moskwie, Polska przeciwko Czechosłowacji, zwycięstwo na punkty nad Frantiskiem Capl,
1952 w Helsinkach, Polska przeciwko Finlandii, zwycięstwo punktowe nad Pentti Kuntola
Magazyn bokserski Box Sport z lat 1950-1953,
Magazyn bokserski Box Sport nr 2 z 17 stycznia 1973, strona 17,
BOX ALMANACH 1920-1980, opublikowany przez Deutscher Amateur-Box-Verband e.V., 1980,
Strona internetowa "amateur-boxing.strefa.pl",
Strona internetowa "www.wiezda.servis.pl",
Strona internetowa "www.olimpijski.pl"