William Gryls Adams (ur. 5 lutego 1836 w Laneast, zm. 3 kwietnia 1915) - brytyjski fizyk.
Pochodził z bogatej rodziny rolników, był młodszym bratem astronoma Johna Coucha Adamsa i studiował na Uniwersytecie w Cambridge (Św. Johna w college'u) w 1855 roku. Był profesorem fizyki w Londynie. Początkowo był tam od 1863 r. pracownikiem Lecturera Jamesa Clerka Maxwella, a po jego odejściu w 1865 r. jego następcą. W 1905 roku został wyremontowany.
Adams jest znany ze swojego odkrycia bezpośredniego przekształcenia światła w energię elektryczną (efekt fotoelektryczny) w Selen (dokładnie przejście Selen-Platin) ze swoim studentem Richardem Evans Day z 1876 roku (zobacz historię fotowoltaiki). Wcześniej Willoughby Smith pokazał w 1873 r., że przewodność elementów selenu-platyny wzrosła pod wpływem promieniowania słonecznego. Wydajność była jeszcze o 1% za niska dla zastosowań gospodarczych, ale odkrycie to nastąpiło na początku rozwoju ogniw słonecznych (komórek selenowych), w których dopiero w 1954 r. w Bell Laboratories w Stanach Zjednoczonych doszło do przełomu w wykorzystaniu krzemu.
Zajmował się również dynamikami i innymi dziedzinami elektrotechniki. Zajmował się również magnetyzmem Ziemi (w ramach połączenia z obserwatorium w Kew) i zbadał, czy opalanie olejami czy oświetlenie elektryczne jest lepsze dla latarni morskich.
Był prezesem Towarzystwa Królewskiego (1872), a w 1880 był prezesem Wydziału Matematyki i Fizyki Brytyjskiego Stowarzyszenia. W 1875 roku trzymał Bakerian Lecture (On the Forms of Equipotent Curves and Surfaces and on Lines of Flow). W latach 1878-1880 był prezesem londyńskiego Towarzystwa Fizjologicznego.
Wydał pominiętą pracę i rękopisy brata (1896, 1901).
Richard E. Day: The Action of Light on Selenium. In: Proceedings of the Royal Society of London. Bd. 25, 1876/1877, pp. 113.17, JSTOR: 113462.