Mely Kiyak (* 1976 w Sulingen) - niemiecka pisarka, dziennikarka i publicystka.
Kiyak jest córką kurdyjskiego imigranta z Turcji. Po studiach w Instytucie Literatury Niemieckiej w Lipsku rozpoczęła pracę jako dziennikarka w Mitteldeutscher Rundfunk i Leipziger Volkszeitung. Od 2005 r. Kiyak pracuje w Berlinie jako autorka i niezależna dziennikarka. Jej teksty ukazywały się m.in. w Die Zeit, Die Welt i Die taz. W latach 2008-2013 Kiyak publikował kolumnę polityczną we "Frankfurter Rundschau", później także równolegle w "Berliner Zeitung". Od końca 2013 r. jest autorką stałej rubryki na stronie internetowej Teatru im. Maksyma Gorkiego w Berlinie, a od 2014 r. także w Zeit online. Jej artykuły, komentarze, sprawozdania, recenzje, felietony, programy telewizyjne i dyskusje (m.in. w ramach ARD Press Club) dotyczą polityki migracyjnej i integracyjnej oraz kultury.
Dla Fundacji Körbera Kiyak pracował głównie nad książką Zweiheimisch (2006) o życiu dwukulturowym w Niemczech, a w 2007 r. opublikował książkę 10 für Deutschland.
Regularnie spędza kilka dni w opactwie benedyktyńskim Najświętszej Marii Panny w Fuldzie i wraz z siostrą Christą redaguje tam czasopismo "Winke für den Biogärtner" (Winke dla ogrodników ekologicznych).
W maju 2012 roku Kiyak w swojej rubryce dla "Berliner Zeitung" i "Frankfurter Rundschau" po występie w telewizji określiła Thilo Sarrazina, którego prawa strona twarzy jest częściowo sparaliżowana w wyniku operacji guza, mianem "piszczącej, jąkającej się, drgającej karykatury ludzkiej". Skrytykowano ją za to w Die Welt i Bild. Tydzień po ukazaniu się artykułu Kiyak wyraziła zamiar zwrócenia uwagi na "niefizyczne niedoskonałości w jego występie [...]. Gdybym znał tło fizjologiczne, nie wybrałbym tego zdjęcia. Bardzo tego żałuję!". Po uporczywej krytyce redaktorzy naczelni gazet zajmujących się przedrukiem mówili o "perfidnej kampanii oszczerstw" wobec autora, którą forsowano przede wszystkim na blogu Politically Incorrect. Kiyak udokumentował charakter i cel tych ataków w krytycznym artykule na temat bloga w Berliner Zeitung. W obronie Kiyaka stanęło także stowarzyszenie dziennikarzy Neue Deutsche Medienmacher oraz taz. Niemiecka Rada Prasy uznała to "naruszenie zasad dziennikarskich za tak poważne", że wystawiła "Berliner Zeitung" naganę. Godność ludzka Sarrazina została "pogwałcona". Jednak z powodu przeprosin Kiyaka nie udzielono nagany.
Od 2012 roku Kiyak, wraz z dziennikarzami Deniz Yücel, Yassinem Musharbashem, Özlem Topçu, Özlem Gezerem, Hasnainem Kazimem, Doris Akrap i Ebru Taşdemir, występował w "antyrasistowskim read show" Hate Poetry, w którym czytał gniewne listy do redakcji w stylu slamu poetyckiego.
Książki:
Czy deportują nas Flix-Busem? Carl Hanser Verlag, Monachium 2022, ISBN 978-3-446-27275-0.
Frausein. Carl Hanser Verlag, Monachium 2020, ISBN 978-3-446-26746-6.
Postawa. Esej przeciwko byciu głośnym. Dudenverlag, Berlin 2018, ISBN 978-3-411-71765-1.
Notatki z Istambułu. Shelff Verlagsbureau, Berlin 2013, ISBN 978-3-936738-90-2.
Pan Kiyak pomyślał, że teraz zaczyna się piękna część życia. S. Fischer Verlag, Frankfurt am Main 2013, ISBN 978-3-10-038212-2.
Listy do narodu i inne nieścisłości. Fischer Taschenbuch, Frankfurt nad Menem 2013, ISBN 978-3-596-19619-7.
Ogród leży odosobniony. Hoffmann und Campe, Hamburg 2011, ISBN 978-3-455-40349-7.
10 dla Niemiec. Rozmowy z posłami do Parlamentu Europejskiego z Turcji. Edition Körber-Stiftung, Hamburg 2007, ISBN 978-3-89684-068-4.Wkład w antologie:
Elefantenrunde. W: Nicol Ljubić (red.): Schluss mit der Deutschenfeindlichkeit! Opowieści z ojczyzny. Hoffmann und Campe, Hamburg 2012, ISBN 978-3-455-50246-6.
Dlaczego scena kulturalna nie zauważa tego, co dzieje się poza nią. W: Susanne Stemmler (red.): Multikultur 2.0 - Willkommen im Einwanderungsland Deutschland. Wallstein Verlag, Getynga 2011, ISBN 978-3-8353-0840-4.
Dwa listy. W: Hilal Sezgin (red.): Manifest der Vielen - Deutschland erfindet sich neu. Blumenbar, Berlin 2011, ISBN 978-3-936738-74-2.
2006: Stypendium Senatu ds. Nauki, Badań Naukowych i Kultury dla pisarzy berlińskich.
2011: Nagroda im. Theodora Wolffa, kategoria "Komentarz/Komentarze/Essay".
2014: Dziennikarz Roku - kategoria "Nagroda Specjalna" (za Poezję nienawiści, nagroda grupowa wraz z pozostałymi współzałożycielami).
2015: Stypendium Senatu Berlina
2021: Nagroda im. Kurta Tucholskiego dla dziennikarstwa literackiego za utwór "Frausein" oraz działalność publicystyczną i eseistyczną
2021: Nagroda Literacka Christine przyznawana przez BücherFrauen dla Frausein
Lista pisarzy niemiecko-tureckich