Szymon Askenazy (* 28 grudnia 1866 w Zawichoście; † 22 czerwca 1935 w Warszawie) - polski historyk, dyplomata i polityk.
Od 1902 r. był profesorem na Uniwersytecie Lwowskim. W 1909 roku został przyjęty do Polskiej Akademii Nauk. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Askenazy został wybrany na pierwszego polskiego przedstawiciela przy Lidze Narodów (1920-1923). Został zmuszony do rezygnacji z powodu kampanii antysemickiej.
W swoich pracach koncentrował się głównie na historii politycznej i gospodarczej Polski w XVIII i XIX wieku, kładąc podwaliny pod szkołę lwowsko-warszawską (znaną również jako "szkoła Askenazego"). Był pierwszym historykiem, który uznał okres rozbiorów Polski za decydujący dla powstania nowoczesnego narodu polskiego.
Idea Askenazego opisywania historii narodu poprzez rozwój społeczny i gospodarczy, a także jego międzynarodowe i dyplomatyczne pochodzenie pozostają istotne dla współczesnych polskich historyków.