Serdar Somuncu [ˈseɾdaɾ soˈmund͡ʒu] (* 3 czerwca 1968 w Stambule, Turcja) to niemiecki artysta kabaretowy, autor i reżyser tureckiego pochodzenia. Okazjonalnie występuje także jako muzyk, aktor i artysta dubbingowy.
Somuncu studiował muzykę, aktorstwo i reżyserię w Konserwatorium Muzycznym w Maastricht (1984-1986) oraz w Państwowej Akademii Muzycznej w Wuppertalu (1986-1992). Wyreżyserował ponad 100 sztuk, m.in. dla Festiwalu Szekspirowskiego w Neuss, Forum w Wuppertalu i TiB we Frankfurcie. Występował także jako aktor, m.in. w teatrach w Bochum, Bremie, Mediolanie i Oberhausen. W 2003 r. po raz ostatni wystąpił jako Bassa Selim w Stadttheater Münster w Uprowadzeniu z Seraju Mozarta; ponownie zagrał tę rolę w 2014 r., tym razem (od maja do lipca) w Theater Dortmund. Somuncu występował również w serialach telewizyjnych, takich jak Schwarz greift ein, Lindenstraße, Dr. Psycho, jako prawnik Samir Chada w Tatort: Verbrannt oraz jako taksówkarz w Broken Comedy. Jako narrator nagrał kilka słuchowisk radiowych, m.in. dla WDR.
Po 1996 r. stał się znany z inscenizacji wybranych fragmentów książki Hitlera Mein Kampf. Jego całoroczne tournée pod tytułem Nachlass eines Massenmörders (Posiadłość masowego mordercy) odniosło wielki sukces wśród publiczności (1428 występów przed ponad 250 000 widzów). Somuncu w komiczny sposób odkrył wewnętrzne sprzeczności książki i skomentował je. Występował m.in. przed byłymi więźniami obozów koncentracyjnych w Buchenwaldzie i Sachsenhausen. Następnie "Taz" ogłosił go "Człowiekiem Roku 1996".
W 2001 r. Somuncu rozpoczął kolejny odczyt, w którym przedstawił fragmenty przemówienia ministra propagandy Rzeszy Josepha Goebbelsa z 18 lutego 1943 r., wygłoszonego w Pałacu Sportu.
Somuncu w czasie swojej pracy wielokrotnie miał problemy z neonazistami i dlatego nierzadko czytał w kamizelce kuloodpornej i pod ochroną policji. Na przykład 12 października 2005 r. w Dippoldiswalde w Saksonii około 25 częściowo zakapturzonych osób wtargnęło do sali podczas cytowania Mein Kampf Hitlera i rozwinęło na scenie transparent. Somuncu zachował spokój, zszedł ze sceny, a później, przy owacji publiczności na stojąco, próbował wezwać protestujących do dyskusji; zakłócający opuścili salę wraz z policjantami, którzy pojawili się w międzyczasie, i można było kontynuować imprezę. Do grudnia 2006 r. Somuncu koncertował ze swoim programem Hitler Kebab. Czytał między innymi pojedyncze opowiadania ze swojej książki Getrennte Rechnungen (Rachunki odrębne), a także odnosił się do codziennych sytuacji politycznych.
Ponadto w latach 2005-2007 prowadził swój własny talk show pod tytułem Schöner Reden. Odbywały się one na przemian w Panteonie w Bonn, w Wühlmäusen w Berlinie, w Zakk w Düsseldorfie i w Kulturkeller w Neuss. Gośćmi byli: Matto Barfuss, Hennes Bender, Johann König, Kurt Krömer, Martin Sonneborn, John Doyle, Georg Ringsgwandl, Dirk Bach, Claudia Roth i Vivian Schmitt. W programie Der Hassprediger liest Bild (Kaznodzieja nienawiści czyta Bild) Somuncu recytował i komentował aktualne wydanie gazety Bild. W Austrii program nazywał się Kronenzeitung lesen, gdzie zajmował się Kronenzeitung.
14 czerwca 2008 r. Somuncu rozpoczął prowadzenie programu internetowego Hatenight, w którym co tydzień komentował bieżące tematy. Pierwsze 50 odcinków było dystrybuowanych za pośrednictwem YouTube, ale w czerwcu 2009 roku portal ten bez ostrzeżenia zablokował kanał Somuncu z ponad 2000 subskrybentów z powodów merytorycznych i usunął wszystkie filmy. Następnie Hatenight można było zobaczyć na Sevenload. W dniu 5 marca 2010 r. ogłoszono, że z prawnego punktu widzenia program będzie musiał zostać wstrzymany, ale po negocjacjach zezwolono na jego dalszą produkcję, choć bardzo skróconą i stonowaną.
Jego trasa Der Hassprediger - Ein demagogischer Blindtest rozpoczęła się pod koniec stycznia 2009 roku. W ramach programu neoParadise Somuncu prowadził stałą rubrykę Aufzeichnungen aus dem Kellerloch (Nagrania z piwnicznej dziury), w której do czasu jej zamknięcia na początku 2013 r. zajmował się ciekawostkami współczesnej rozrywki telewizyjnej.
25 listopada 2011 r. Somuncu wydał swój pierwszy album muzyczny zatytułowany Dafür kommt man in den Knast nakładem wytwórni Groove Attack. Album powstał we współpracy z kolońskim producentem i muzykiem André Fuchsem, którego w jednym z utworów można usłyszeć jako rapera występującego gościnnie pod pseudonimem Onkel Zwieback. Wszystkie instrumenty w 18 utworach na płycie zostały zagrane przez Somuncu. Jako duet Zwieback & T, Somuncu i Fuchs wydali 19 września 2013 r. rapowy album Wir beide. Somuncu rapuje u boku Fuchsa pod pseudonimem T lub Scheiß T w nawiązaniu do amerykańskiego rapera Ice-T. Od kwietnia 2014 roku Somuncu pojawia się okazjonalnie jako komentator w programie satyrycznym ZDF heute-show. Somuncu jest członkiem Centrum Autorów Niemieckojęzycznych za Granicą stowarzyszenia pisarzy P.E.N. Od września 2016 r. dwugodzinna audycja Somuncu Die Blaue Stunde nadawana jest w niedziele na antenie Radia Eins. Od października 2015 r. do końca 2019 r. program telewizyjny Somuncu "So! Muncu! było emitowane w telewizji n-tv. Według Somuncu była to dekonstrukcja talk show, który "wpisuje się bardziej w tradycję Christopha Schlingensiefa niż Anne Will i Franka Plasberga".Somuncu był głównym kandydatem Die PARTEI w wyborach do Bundestagu w 2017 roku. W okręgu wyborczym Berlin-Friedrichshain - Kreuzberg - Prenzlauer Berg Ost ubiegał się o mandat bezpośredni i uzyskał tam 7,2% głosów w prawyborach.Somuncu wraz z Nielsem Rufem regularnie prowadzi podcast Tischgespräche. W kwietniu 2018 r. w teatrze miejskim w Konstancji odbyła się premiera jego spektaklu Mein Kampf George'a Taboriego. W 2017 r. sąd okręgowy w Hamburgu tymczasowo zakazał Somuncu dalszego publicznego określania redaktora Westdeutscher Rundfunk mianem "cipy z WDR". Odwołał się od tej decyzji za pośrednictwem swojego adwokata Heiko Klatta. Sąd uznał jednak, że oznaczenie to zasługuje na nakaz. We wrześniu 2020 r. Somuncu został ostro skrytykowany za uwagi uznane za seksistowskie i rasistowskie we wspólnym podcaście z Florianem Schroederem. Od marca 2021 r. Somuncu jest odpowiedzialny za prowadzenie internetowego programu XStream Latenight, w którym widzowie mogą kupić wirtualne bilety w jego sklepie, aby wziąć udział w programie. Program jest emitowany wyłącznie w Internecie i jest odpłatny. Od 27 lutego 2022 r. XStream Latenight został przeniesiony do Mass Taste TV, gdzie od tego momentu będzie nadawany również dla abonentów.
1990: I Niemiecka Nagroda Teatralna w dziedzinie literatury za rolę małpy Rotpetera w "Raporcie dla Akademii" Franza Kafki
1993: Europejska Nagroda dla Młodych Talentów w Wiedniu za spektakl Bukowski Blues
2004: Prix Pantheon "Nagroda Jury Frühreif und Verdorben" za portret przemówienia w Pałacu Sportu i Mein Kampf (wspólnie z Hagenem Retherem)
2007: Kulturnews - nagroda za najlepszą rozrywkę
2008: Gache Wurzn - Nagroda za Tolerancję i Odwagę Cywilną
2011: Montreux Comedy Award - dla Broken Comedy za najlepszy międzynarodowy spektakl skeczowy
2016: Plattino - nagroda za zrozumienie i integrację międzynarodową
2016: Nagroda Kulturnews za najlepszą rozrywkę
2017: Quotenmeter Television Award dla SO!muncu (najlepszy program informacyjny)
2019: nominacja do Niemieckiej Nagrody Telewizyjnej za SO!muncu (Najlepsza późna noc)
2019: nominacja do nagrody Grimme Award dla SO!muncu (Najlepsza rozrywka)
Majątek masowego mordercy. Bastei Lübbe, 2002, ISBN 3-404-60513-6.
Oddzielne rachunki. Opowiadania. Lübbe, 2004, ISBN 3-7857-2162-5.
Turcja i porozumienie niemieckie. In: Mehpare Bozyigit & Michel Friedman (eds.): The Other Turkey: How Modernity Conquers the Bosporus. Aufbau Verlag, 2005, ISBN 3-351-02591-2, s. 157-161 (esej).
Antyturk. Rowohlt, 2009, ISBN 978-3-499-62510-7.
W podróży czytelniczej z Adolfem. Edel, 2009, ISBN 978-3-941378-40-7.
Karnawał w Mio. Edel, 2010, ISBN 978-3-8419-0017-3.
Między torami: Powieść. WortArt, 2012, ISBN 978-3-8419-0144-6.
Hasstament. Wszystkie odcinki programu Hatenight Show w formie pisemnej. WortArt, 2013, ISBN 978-3-942454-02-5.
Der Adolf in mir: Die Karriere einer verbotenen Idee. WortArt, Kolonia 2015, ISBN 978-3-942454-17-9.
Matchpointe. Książka o tremie, sukcesie i porażce. WortArt, Kolonia 2017, ISBN 978-3-942454-29-2.
Serdar Somuncu czyta z dziennika masowego mordercy "Mein Kampf". 2000, ISBN 3-7857-1125-5.
W tej Godzinie idiotyzmu Serdar Somuncu czyta Josepha Goebbelsa. 2004, ISBN 3-7857-1355-X.
Serdar Somuncu czyta E. A. Poe: The Tell-Tale Heart, Pit and Pendulum. 2003, ISBN 3-7857-1254-5.
The Party (audio) Książka. 2009, ISBN 978-3-8371-0255-0.
Kaznodzieje nienawiści - demagogiczny ślepy test. 2010, ISBN 978-3-8371-0256-7 (nagranie na żywo).
Biblia kontra Koran. 2011, ISBN 978-3-8218-6336-8.
H2 Wszechświat: Przejęcie władzy. 2015, ISBN 978-3-8371-3218-2.
.
Kaznodzieja nienawiści czyta BILD. WortartBMG, 2009.
Der Hassprediger/Hardcore live. Sony Music, 2011 (DE: Gold (Comedy Award))
H2 Wszechświat - Przejęcie władzy. Sony Music, 2016.
Dom nad kanałem - (WDR 2007)
Spalony ptak - (WDR 2009)
Radio Tatort - Currykill (WDR 2012)
Cztery lwy (2010, niemiecki głos Kayvana Novaka)
Vive la France - Gesprengt wird später (2013, niemiecki głos José Garcia)
Wyjdź za mnie - ale proszę po indyjsku (2015)
Scena zbrodni - Spalony (2015)
Kochanie, weź to! - Pośrednik w obrocie nieruchomościami (2017)
Czy chcesz uzyskać całkowitą liczbę uderzeń. Sony BMG, 2005.
Hitler Kebab. Sony BMG, 2006 (książka audio). (nagranie na żywo)
Diary Of A Massmurderer, Serdar Somuncu czyta "Mein Kampf". Sony BMG, 2007 (książka audio).
Za to idzie się do więzienia. Groove Attack, 2011 (album).
Ty i ja. Groove Attack, 2013 (album).
Sexy Revolution & The Politics. Wortart, 2017 (album).
Sysphs. Wortart, 2019 (album).