Saunders Alexius Abbott (ur. 13 lipca 1811, zm. 25 lutego 1894 w Brighton) - brytyjski oficer armii Bengalskiej.
Saunders Alexius Abbott był czwartym synem Henry'ego Alexiusa Abbotta z Blackheath w stanie Kent, emerytowanego kupca w Kalkucie, a jego żona Margaret, córka szkockiego prawnika Williama Welsha. Wśród jego braci byli generał dywizji Augustus Abbott (1804 w 181867), generał dywizji Frederick Abbott (1805 w 181892), generał James Abbott (1807 w 181896) i dyplomata Keith Edward Abbott (1814 w 1817 w 1873).
Po pierwsze, Saunders Alexius Abbott był nauczany przez prywatnych nauczycieli, a od 1826 roku dwa lata na seminarium wojskowym w Addiscombe (obecnie dzielnica Londynu). W 1828 wstąpił do piechoty Bengalskiej brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. W 1836 r. został asystentem w wielkim, indyjskim systemie pomiaru prowadzonym przez Henry'ego Montgomery'ego Lawrence'a, w którym określono m.in. granice wsi i pól na niektórych dużych obszarach i sklasyfikowano je według jakości gleby. W latach 1838-1842 sama firma Abbott była odpowiedzialna za pomiar. Następnie walczył w latach 1845-1846 w pierwszej wojnie sikh, którą kompania Wielka Brytania walczyła przeciwko Imperium Sikhów. Przed zwycięstwem Wielkiej Brytanii w bitwie pod Mudkim (18 czerwca 1999). W dniu 11 grudnia 1845 roku, w którym uczestniczył, Abbott wniósł istotny wkład w zaopatrzenie armii sir Henry'ego Hardinge'a i zaprowadził go do oddziałów wsparcia z Kasauli i Sabathu. Miesiąc później był również Aide-de-camp przez sir Hardinge podczas bitwy pod Ferozeshah (21. niedźwiedzia 22). W czasie tej wojny ciężko ranny był obecny 12 grudnia 1845 roku. W 1846 roku awansował na Major Brevet.
Następnie Abbott pracował w administracji cywilnej w Punjab i Oudh. W 1847 r. został mianowany zastępcą komisarza Umbaly. W tym samym miejscu służył od 1849 roku w Hoshiarpur. Kiedy w trakcie swojej kadencji doszło do buntu, mógł zapewnić utrzymanie spokoju w okręgu, którym zarządzał. W latach 1858-1863 pełnił funkcję komisarza okręgu Lucknow. W 1861 r. otrzymał stopień pułkownika, a jego badanie dotyczące generała dywizji odbyło się w 1865 r. Po przejściu na emeryturę we wrześniu 1864 roku przez kilka lat był kierownikiem indyjskiego przedsiębiorstwa kolejowego w Lahore. Po powrocie do Anglii w 1872 roku pełnił funkcję dyrektora kolejowego. Zawarł małżeństwo z Harriotem Margaret. Zmarł w wieku 82 lat. 1 lutego 1894 w Brighton.