Władysław z Gielniowa (1440 w Gielniowie, Polska; † 4 maja 1505 w Warszawie) był polskim bernardyńskim mnichem i poetą. Jest patronem Polski, Litwy i Warszawy.
Władysław z Gielniowa wstąpił do zakonu bernardynów w 1462 r., który był wówczas szeroko rozpowszechniony, zwłaszcza w Polsce. W 1487 r. został mianowany prowincjałem. Był uważany za entuzjastycznego kaznodzieję i angażował się w zakładanie nowych klasztorów i pracę misyjną na Litwie. Zachowały się liczne jego wiersze o tematyce maryjnej i chrystologicznej. Władysław z Gielniowa zmarł 4 maja 1505 r. i został beatyfikowany w 1750 roku. W historii Kościoła zapisał się jako jeden z pierwszych misjonarzy i kaznodziejów w Europie Wschodniej.
Ekkart Sauser: Władysław von Gielnow. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 18, Bautz, Herzberg 2001, ISBN 3-88309-086-7, Sp. 831.