June Dalziel Almeida (ur. 5 października 1930 r. w Glasgow; zm. 1 grudnia 2007 r. w Bexhill) była szkocką wirusolog, specjalizującą się w mikroskopii transmisyjnej (TEM). Wynalazła reakcje immunologiczne, dzięki którym możliwe jest identyfikowanie wirusów w TEM. Almeida była pionierką w dziedzinie szybkiej diagnozy zakażeń wirusowych i ich przebiegu. Jako pierwsza przedstawiła zdjęcia koronawirusów.
[KONIEC]
June Hart, takie nosiła nazwisko panieńskie, ukończyła szkołę w czerwcu 1947 roku. Jej rodzice, Harry Leonard Hart (kierowca autobusu) i Jane Dalziel, nie mogli opłacić jej studiów. W wieku 16 lat rozpoczęła więc pracę jako asystentka techniczna histopatologii w szpitalu królewskim w Glasgow. Kiedy przeszła do szpitala św. Bartłomieja w Londynie, poznała Enriquesa Rosario Almeidę (1913–1993), artystę z Wenezueli. Para pobrała się 11 grudnia 1954 roku i wyemigrowała do Kanady. W Toronto, w Ontario Cancer Institute, June dostała pracę asystentki mikroskopii elektronowej. Wkrótce zaczęła osiągać niezwykłe wyniki: nie ograniczała się do obsługi urządzenia, ale publikowała swoje odkrycia w czasopismach naukowych. Pewien gość, A.P. Waterson, był bardzo pod wrażeniem jej pracy i próbował zatrudnić ją jako współpracownika. Dzięki temu kontaktowi osobistym doszło do pierwszej współpracy. Badała z nim czynniki wywołujące przeziębienie, które wówczas nazywano myksowirusami. W 1967 Almeida skorzystała wreszcie z oferty i wróciła do Londynu, aby pracować u Watersona w Royal Post Graduate Medical School. Dopiero tam mogła w pełni się rozwinąć i uzyskała doktorat ze wszystkich nauk przyrodniczych (DSc) na podstawie swoich publikacji.
Technika opracowana przez Almęidę była zarówno oryginalna, jak i prosta. Mieszano próbki wirusa z przeciwciałami znanymi ze swojej reaktywności z tymi wirusami. Przeciwciała połączyły się z wirusami, czyniąc je widocznymi nawet w niskich stężeniach w transmisyjnym mikroskopie elektronowym. Almeida odniosła ogromny sukces, dokonując pierwszej rekonstrukcji wirusa różyczki. Jest on przyczyną wrodzonych wad u dziecka, jeśli matka zarazi się nim w pierwszych tygodniach ciąży.
Almeida również współpracował z Davidem Tyrrellem, dyrektorem Common Cold Research Centre: instytutu w Salisbury poświęconego badaniu przeziębień. Nie udało się wyizolować wirusa przy pomocy konwencjonalnych metod. Tyrrell opracował jednak nową metodę wykorzystującą hodowle organowe. Dzięki temu udało się nie tylko dojść do przyczyny przeziębień, ale również odkryto dotąd nieznane wirusy. Wśród nich znajdowały się koronawirusy, które powodują nowe infekcje dróg oddechowych. Czasopismo „Nature” donosiło o ustaleniu nazwy w kolejnym roku (1968). Wirusy mogą oddziaływać na organizm nosiciela na trzy sposoby. 1. Litycznie: wirus niszczy komórki gospodarza. 2. Kancerogennie: wirus zamienia komórki gospodarza w złośliwe komórki nowotworowe. 3. Utajone: wirus pozostaje w komórkach gospodarza bez wywoływania widocznych objawów. W odniesieniu trzeciej możliwości zbadano choroby układu nerwowego. Równie ważne były badania nad zapaleniem wątroby typu B prowadzone wspólnie z Watersonem; zapalenie wątroby jest jedną z najczęstszych infekcji wirusowych na świecie. Badania antygenu zachęciły autorów do podjęcia prac nad opracowaniem szczepionki. Metodą Almdeida zidentyfikowano norowirus, początkowo opublikowany pod nazwą wirusa Norwalk. Ten i podobne wirusy powodują gastroenteritis, dość często występującą infekcję przewodu pokarmowego u osób dorosłych.
Reakcja antygen-przeciwciało
BR24: June Almeida – zapomniana odkrywczyni koronawirusa.