Joseph Budko (ur. 27 sierpnia 1888 r. w Płońsku, Imperium Rosyjskie; zm. 17 lipca 1940 r. w Jerozolimie, Mandat Ligi Narodów dla Palestyny) był żydowsko-polskim artystą, który pracował głównie w Berlinie, a później w Jerozolimie.
Budko studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Wilnie od 1902 r. W 1909 r. przyjechał do Berlina, gdzie uczył się rzemiosła gonitwy i grawerowania miedzi. Od 1910 r. studiował w berlińskim Muzeum Sztuki Dekoracyjnej pod kierunkiem Hermanna Strucka, którego był ulubionym uczniem. Od połowy lat 20. coraz bardziej poświęcał się również malarstwu. W 1933 roku Joseph Budko wyemigrował do Palestyny, gdzie w latach 1934-1940 był dyrektorem nowej Bezalel School for Arts & Crafts w Jerozolimie.
Budko był znakomitym grafikiem, który wyróżniał się przede wszystkim akwafortami, suchorytami i drzeworytami. Stworzył liczne ilustracje, w tym Die Juden von Bacharach (1921) Heinricha Heinego, Psalmen (1919), Der babylonische Talmud (1924) Bialika oraz do dzieł Schaloma Ascha, Schmarji Gorelik, Davida Frischmanna, Arno Nadela i Scholema Alejchema, a także wybitne ekslibrisy, w których często używał hebrajskich znaków. Budko projektował okładki książek (np. dla serii Jüdische Bücherei) i sygnety (np. dla Neue Jüdische Monatshefte) dla Jüdische Verlag, Verlag für jüdische Kunst und Kultur Fritz Gurlitt i Verlag Eschkol. Budko starał się tworzyć sztukę żydowską opartą na tradycyjnej żydowskiej symbolice i ideach. Haggada schel Pessach (26 prac suchorytniczych, 1917), czy pojedyncze grafiki, zwłaszcza mezzotinty, takie jak Der zürnende Moses czy Jeremias tröstet die Mutter Rahel (wszystkie w latach 1917-1930). Innym tematem Budki jest świat wschodniego żydowskiego sztetla, który znał z młodości, a także motyw Wiecznego Żyda, który często przedstawiał w konfrontacji między starym mężczyzną a młodą kobietą. Po 1933 roku jego twórczość skupiła się również na izraelskich pejzażach.
Chaim Frank: Budko, Joseph. W: Encyklopedia powszechna artystów. Artyści wizualni wszystkich czasów i narodów (AKL). Tom 15, Saur, Monachium et al. 1996, ISBN 3-598-22755-8, s. 21.
Budko, Joseph. W: Hans Wolfgang Singer (red.): Allgemeines Künstler-Lexicon. Życie i twórczość najsłynniejszych artystów wizualnych. Przygotowane przez Hermanna Alexandra Müllera. Tom 6: Drugi suplement z poprawkami. Literarische Anstalt, Rütten & Loening, Frankfurt a. M. 1922, s. 42 (archiwum tekstu - Internet Archive).
Karl Schwarz: Hagadah-Illustrationen von Josef Budko (Z okazji ich wystawy w Berlińskiej Secesji). W: Neue Jüdische Monatshefte. Vol. 1, 1917, nr 19, 10 lipca 1917, s. 559-561.
Karl Schwarz: Rok Żyda. Nowe akwaforty Josepha Budko. W: Neue Jüdische Monatshefte. Vol. 3, 1919, nr 15, 10 maja 1919, s. 325-326.
Aleksander Melnik: Józef Budko. W: Neue Jüdische Monatshefte. Vol. 4, nr 11/12, 10/25 marca 1920, s. 272-273.
Budko, Joseph. W: Joseph Walk (red.): Kurzbiographien zur Geschichte der Juden 1918-1945. Saur, Monachium 1988, ISBN 3-598-10477-4, s. 49.
Budko, Joseph. W: Werner Röder; Herbert A. Strauss (red.): International Biographical Dictionary of Central European Emigrés 1933-1945. vol. 2,1. Saur, Monachium 1983, ISBN 3-598-10089-2, s. 167.
Dr Abraham Horodisch: Żydowska sztuka ekslibrisowa Józefa Budko. Soncino-Blätter, tom 3, lipiec 1929, wydanie 1.