John Mervyn Addison (ur. 10 marca 1920 w West Chobham w Surrey, zm. 11 grudnia 1998 w Bennington) - brytyjski kompozytor, który zajął się głównie muzyką filmową.
John Addison pokazał swój talent już w wieku 6 czy 7 lat. Pewna anegdota donosi, że zanim nauczył się czytać nuty, grał cały "walcownik minutowy " Chopina bezbłędnie. Potem zaczął uczyć się muzyki na pianinie. W Wellington College kontynuował je m.in. w pianistce Ronald Timberley. W czasie studiów w Wellington College Addison zaczął pisać pierwsze kompozycje i osiągnął tak wysoki poziom na fortepianie, że mógł rozpocząć studia w Royal College of Music. W pierwszym roku studiował pianino u George'a Herberta Fryera i Oboe'a u znanego oboisty Leona Goossena. Jednakże w roku 1939 wybuchła druga wojna światowa. W czasie wojny Addison poznał późniejszego angielskiego reżysera Roya Boultinga, na którego filmy po wojnie napisał kilka partytur, na przykład dla jednego miasta zatrzymuje oddech (1950), Godzinę X (Seven Days to Noon) lub Carlton-Browne of the F.O.
Wcześnie Addison stał się specjalistą od muzyki lekkonogiej i neoklasycystycznej, która nadaje się szczególnie do zamalowywania komedii. Nie napisał w przybliżeniu wyniki dla komedii Ealing, takich jak Maggie (1953, Alexander Mackendrick) i Moja lepsza połowa (1955, Michael Truman).
W 1963 roku otrzymał Oscara za muzykę z Tomem Jonesem, między łóżkiem i szubienicami Tony'ego Richardsona, za który zasygnalizował również atak lekkiej Brygady (1968) i przygody Josepha Andrewsa. W 1966 roku nazwa Addisona przez skandal o odrzucenie muzyki Bernarda Herrmanna dla Alfreda-Hitchcock-Thrillera Rozdarta zasłona osiągnęła pewną gwiazdę. Addison przejął zadanie związane z muzyką, ale w późniejszych latach narzekał, jak bardzo Hitchcock interesował się jego pracą.
W 1977 roku jego muzyka do "Mostu Arnheim" została wyróżniona nagrodą BAFTA. Film przedstawia wielką aliantów w czasie II wojny światowej, Operation Market Garden. Addison sam dowodził czołgiem Shermana w brytyjskim XXX. Korpus brał udział w inwazji w Normandii, ale nie, jak czasami fałszywie twierdzi, w próbie zabicia mostu w Arnheim.
W 1975 roku Addison przeniósł się do USA, gdzie częściej pracował dla telewizji. Tematem tytułowym z słynnej serii zbrodni kryminalnych jest jej hobby (Murder She Wrote, 1984.1996), które przypomina Rona Goodwina Rokokothema na filmach z Marple z Margaret Rutherford, stało się jednym z największych sukcesów Addisona.
Oprócz muzyki filmowej John Addison napisał również koncerty, takie jak solowe koncerty na trąbkę lub fagot.
Concerto dla trąbki, smyczy i perkusji, opublikowane w Stainer & Bell Ltd., 1949 I Allegretto II Adagio misterioso III Allegro con brio. Nagrał ją trompet Leon Rapier i Louisville Orchestra pod kierownictwem Jorge'a Mestera.
Three Terpsechorean Studies for Orchestra, opublikowane w Stainer & Bell Ltd., 1949 I Allegro gusto II Poco lento, languoriso III Allegro molto. Pierwsze przedstawienie odbyło się w marcu w Royal College of Music pod kierownictwem Richarda Austina. Pierwszy program nadawczy z BBC Scottish Orchestra pod kierownictwem Iana Whyte'a w październiku 1950 roku. Pierwsze publiczne występy w marcu 1951 roku w Glasgow i Edynburgu ze Scottish National Orchestra pod Walterem Susskindem.
Wariacje fortepianu i orkiestry opublikowane w Stainer & Bell Ltd., 1949.
Heroum Filii, Ouvertüre, wydany w Stainer & Bell Ltd., 1951
Carte Blanche, Balettsuite, 1953 I Prelude and Waltz II Bagatelle III Scherzo and Bacchanale IV Interlude V Romanza and Postlude
Drzwi koncertowe op. 13, 1955
Conversation Piece for Piano and Orchestra, 1958, zlecenie BBC Concert Orchestra na festiwal BBC Light Music 1058, pierwsze przedstawienie w Royal Festival Hall w Londynie pod kierownictwem Addisona. czerwiec 1958 r.
Concertante for Oboe, Klarynette, Horn i Orkiestra, 1959 I Andante grazioso II Vivace III Andante IV Allegretto non troppo
Concertino for pianino i orkiestra, 1959 I Allegro moferato II Andante grazioso III Vivace
Wellington Suite, 1959 I Allegretto con brio II Andante, un poco pomposo III Allegretto vivace IV Moderato, tempo di valse V Allegro con brio
Display for Orchestra, 1968
Concertino dla orkiestry, 1993 I Prelude II Passacaglia and March III Canzonetta IV Rondo
Concertino dla Fagott i Orkiestry, 1998 I Andante w Allegretto come sopraII Andante III Larghetto IV Moderato Wietnam Allegro come sopra - Andante
1950: Miasto zatrzymuje oddech (Seven Days to Noon) w reżyserii Johna Boultinga
1951: Godzina X (High Treason) w reżyserii Roya Boultinga
1951: Podziemie (Pool of London) w reżyserii Basila Deardena
1952: Brandy for the Parson w reżyserii Johna Eldridge'a
1953: Maggie, Maggie, reżyser: Alexander Mackendrick
1953: Niebezpieczne wakacje (The Man Between) niebezpieczna reżyseria: Carol Reed
1954: Pod czarnym wizjerem (The Black Knight) w reżyserii: Tay Garnett
1954: Zakochany, szalony i niezamężny (One Good Turn) w reżyserii: John Paddy Carstairs
1955: Królowa (That Lady) w reżyserii Terence Young
1955: Dowództwo Wniebowstąpienia (The Cockleshell Heroes) w reżyserii José Ferrera
1955: Josephine i mężczyźni (Josephine and Men) w reżyserii Roya Boultinga
1955: Moja lepsza połowa (Touch and Go) w reżyserii Michaela Trumana
1955: Najlepszy człowiek w wojsku (Prywatny Progress) w reżyserii Johna Boultinga
1956: Reżyseria: Lewis Gilbert
1956: Trzech mężczyzn w łodzi (Three Men in a Boat) w reżyserii: Ken Annakin
1957: kapitan choroby morskiej (Barnacle Bill) w reżyserii Charlesa Frenda
1957: Cenne brzemię (The Shiralee) w reżyserii Leslie Norman
1957: Szczęściarz z niego (Lucky Jim), reżyser: John Boulting
1958: Akurat Charlie Brown (Carlton-Browne of the F. O.) Reżyseria: John Boulting, Jeffrey Dell
1958: Byłem Montys Double (I was Monty niedźwiedzie) w reżyserii John Guillermin
1960: Francuska panna (A French Mistress) w reżyserii Roya Boultinga, Jeffreya Della
1960: Komediant (The Entertainer) w reżyserii Tony'ego Richardsona
1961: Miód gorzki (A Taste of Honey) w reżyserii: Tony Richardson
1961: Złodzieje mają pierwszeństwo (Go to Blazes) w reżyserii: Tony Richardson
1962: Samotność długodystansowego biegacza (The Lonelines of the Long Distance Runner) w reżyserii Tony'ego Richardsona
1962: Tom Jones Więc między łóżkiem a szubienicą (Tom Jones) ? Reżyseria: Tony Richardson
1963: Alibi śmierci (Girl in the Headlines) w reżyserii Michaela Trumana
1964: Pierwsza noc (Dziewczyna z Green Eyes) w reżyserii Desmond Davis
1964: Amourowe przygody Moll Flanders (The Amorous Adventures of Moll Flanders) w reżyserii Terence Young
1964: Strzelanina w Batasi (Guns at Batasi) w reżyserii Johna Guillermina
1965: Śmierć w Hollywood (The Loved One) w reżyserii Tony'ego Richardsona
1965: Wujek (The uncle) w reżyserii Desmond Davis
1965: Tutaj byłem szczęśliwy (I was Happy Here) w reżyserii: Desmond Davis
1965: Simson nie jest do pokonania (A Fine Madness) w reżyserii: Irvin Kershner
1965: Zobacz Wenecję - i dziedzicz... (The Honey Pot) w reżyserii Josepha L. Mankiewicza
1966: Rozdarta kurtyna (Torn Curtain) w reżyserii Alfreda Hitchcock'a, który zastąpił tu Bernarda Herrmanna
1967: Atak Lekkiej Brygady (The Charge of the Light Brigade) w reżyserii Tony'ego Richardsona
1967: Smashing Time niech Reżyseria: Desmond Davis
1969: Rewolucja francuska nie odbyła się (Start the Revolution without me) w reżyserii: Bud Yorkin
1972: Morderstwo z drobnymi błędami (Sleuth) w reżyserii Josepha L. Mankiewicza
1974: Niezaprzeczalna sprawa (Dead Cert) niech Reżyseria: Tony Richardson
1974: Luther w reżyserii Guya Greena
1974: The Concert w reżyserii: Claude Chagrin
1976: Szkarłatny Pirat (Swashbuckler) w reżyserii Jamesa Goldstone'a
1976: Przygody Josepha Andrewsa (Josepha Andrewsa) w reżyserii Tony'ego Richardsona
1976: Most w Arnheim (A Bridge Too Far) w reżyserii Richarda Attenborougha
1976: Brak koki dla Sherlocka Holmesa (The seven-per-cent solution) w reżyserii Herberta Rossa
1976: Mój dziki kucyk (Ride a Wild Pony) niech reżyser: Don Chaffey:
1978/79: Colorado Saga (Centennial) w reżyserii: Harry Falk, Paul Krasny
1979: Pilot (The Pilot) w reżyserii Cliffa Robertsona
1979: Victor Charlie wzywa Lima Sierra (The French Atlantic Affair) w reżyserii Douglasa Heyesa
1981: Ostatni raj w cieniu przeszłości (Mistress of Paradise) w reżyserii Petera Medaka
1982: Am Highpoint flirtuje z tłumem (Highpoint) w reżyserii Petera Cartera
1982: Szalone przygody Playboya (I was a Mail Order Bride) w reżyserii Marvina J. Chomsky'ego
1983: Tajemnica Centreville (Strange Invaders) w reżyserii Michaela Laughlina
1984: nazwa kodowa: Emerald w reżyserii: Jonathan Sanger
1984: Grace Quigley's ostatnia szansa (The Ultimate Solution of Grace Quigley) w reżyserii Anthony'ego Harveya
1984: Ulica Wolności (Ellis Island) w reżyserii Jerry'ego Londona
1985: Morderstwo à la Carte (Agatha Christie... Thirteen at onner) w reżyserii Lou Antonio
1985: Morderstwo z rozrzuconymi rolkami (Dead Manjas Folly) w reżyserii: Rod Browning
1986: W cieniu bogów (Shadow on the Sun) w reżyserii Tony'ego Richardsona
1986/87: Trzy niesamowite historie (Amazing stories 3) w reżyserii 1. {C:$aaccff}Tłumaczenie:
1986: Morderstwo jest ich hobby (Murder, she wrote)
1987: Bride of Boogedy (Bride of Boogedy) w reżyserii Oz Scott
1988: Cienie na słońcu (Shadow on the Sun) w reżyserii Tony'ego Richardsona
1990: Phantom of the Opera (Phantom of the Opera) w reżyserii Tony'ego Richardsona