Jan Jaroszewicz (* 1575; † 22 lutego 1670 w Zamościu) był polskim architektem okresu wczesnego baroku. Był uczniem Bernarda Morando. Uczył się od niego między innymi Hans Michel Linck.
Od 1610 r. pracował dla magnatów Zamoyskich w Zamościu, zawsze współpracując z Janem Wolffem. Do 1619 r. nadzorował budowę fortyfikacji miejskich.
Do jego dzieł należą m.in:
kościół św. Mikołaja w Zamościu (1616-1631)
klasztor bernardynów w Sokalu (przed 1634)
kościół parafialny w Szczebrzeszynie (1620-1630)
Kościół parafialny w Turobinie (1620-1630)
Kościół parafialny w Uchaniach (ok. 1625)
Budynek główny Akademii Zamoyskiej (1639-1651)
Rozbudowa ratusza w Zamościu (1640-1651)
Jerzy Kowalczyk: Jaroszewicz (Jaroszowicz) Jan (1575-1670). In: Polski Słownik Biograficzny. T. XI. Wrocław - Warschau - Kraków: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1964, S. 11-12.