Israel Conradi (* 19 października 1634 w Gdańsku; † 28 czerwca 1715 w Gdańsku) był polskim lekarzem, filozofem, poetą i przyrodnikiem, który w 1677 roku opublikował książkę o swoich eksperymentach z zimnem, w której odkrył również hipotermię wody.
Conradi pochodził z rodziny Conradów, która osiedliła się w Gdańsku w 1472 roku. Był pierwszym z rodu, który nazywał siebie Conradi i studiował medycynę na Uniwersytecie w Lejdzie. Conradi był mnichem cysterskim w klasztorze w Oliwie koło Gdańska i nauczał tam filozofii. W 1670 r. próbował założyć stowarzyszenie badawcze w Gdańsku i zgromadził kilku uczonych, którym prowadził wykłady na tematy takie jak ciepło i zimno. Po śmierci Conradiego spotkania te dobiegły końca. Chociaż to towarzystwo naukowe ostatecznie nie przetrwało, wczesna próba założenia przez Conradiego towarzystwa naukowego jest uważana za znaczące osiągnięcie, które charakteryzowało go jako postępowego naukowca. W 1707 r. Conradi opublikował traktat o naturze duszy, którą opisał jako światło stworzone przez Boga, a jego syn Gottfried von Conradi (1667-1733) był początkowo kapitanem, a później majorem garnizonu miejskiego i został wyniesiony do szlachty. Jego syn Eduard Friedrich von Conradi (1713-1799) został burmistrzem Gdańska w 1793 roku. Karl Friedrich von Conradi (* 25 czerwca 1742;
† 12 września 1798 r.) był jego synem.