Henri Epstein (* 1891 w Łodzi, Imperium Rosyjskie; † 1944 prawdopodobnie w obozie koncentracyjnym Auschwitz) - polski malarz, plakacista i grafik żydowskiego pochodzenia, działający we Francji, członek École de Paris.
Epstein stracił ojca w wieku trzech lat i był wychowywany przez matkę. Naukę rysunku i malarstwa rozpoczął w szkole rysunkowej Jakoba Katzenbogena w Łodzi.
W 1910 roku kontynuował naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, a od 1912 roku studiował w Académie de la Grande Chaumière w Paryżu.
Podczas I wojny światowej zgłosił się na ochotnika do wojska polskiego.
Po wojnie pozostał w kręgu paryskiej awangardy malarskiej, która spotykała się w okrągłym budynku La Ruche na Montmartrze i przyjaźniła się m.in. z Amedeo Modiglianim, Chaimem Soutine'em, Marcem Chagallem, Julesem Pascinem i Maurice'em Utrillo. Od 1921 roku brał udział w Salonach Paryskich.
Henri Epstein malował martwe natury, akty, obrazy rodzajowe i pejzaże. Zajmował się również projektowaniem książek i malowaniem plakatów.
Przed 1939 rokiem kupił farmę w Épernon. Podczas II wojny światowej mieszkał tam w ukryciu, ale został aresztowany 23 lutego 1944 r., przetrzymywany w obozie koncentracyjnym Drancy i prawdopodobnie deportowany do obozu koncentracyjnego Auschwitz 7 marca 1944 r., gdzie zmarł.
Nadine Nieszawer, Marie Boyé, Paul Fogel: Peintres Juifs à Paris 1905-1939 École de Paris. Éditions Denoël, Paris, 2000, ISBN 2-207-25142-X.