Eleonore Kalkowska (ur. Eleonora Kalkowska; * 22 czerwca 1883 w Warszawie; † 21 lipca 1937 w Bernie), pseudonim Ira ad Sol, była polsko-niemiecką pisarką i aktorką.
Kalkowska urodziła się jako córka polskiego architekta Emila Kalkowskiego i jego żony Marii z Kurlandii. Dorastała dwujęzycznie, mówiąc po niemiecku i po polsku. Po wczesnej śmierci ojca rodzina przeniosła się do Wrocławia, a później do Petersburga. Po tym, jak Kalkowska nie została przyjęta na uniwersytet w Berlinie, rozpoczęła studia przyrodnicze na Sorbonie w Paryżu w 1901 roku. Tam poznała studenta historii Marcelego Szarotę, którego wkrótce poślubiła. Wkrótce po ślubie Kalkowska porzuciła studia, by poświęcić się pisarstwu. W 1904 r. ukazała się jej pierwsza publikacja pod pseudonimem Ira ad Sol, jeszcze w języku polskim, pod tytułem Głód życia. W tym samym roku urodziła się jej córka Elida Maria, a w 1906 syn Ralph.
Zaczęła studiować aktorstwo w Reinhardt Seminar w Berlinie około 1908 roku. Początkowo pracowała we Wrocławiu, a w 1912 roku przeniosła się do Deutsches Schauspielhaus Berlin. W tym czasie była już w separacji z mężem, który nie wspierał jej artystycznych ambicji. Jej dzieci dorastały z matką we Wrocławiu.
Talent poetycki Kalkowskiej po raz pierwszy ujawnił się szerszej publiczności podczas wieczoru recytatorskiego w teatrze. Podczas I wojny światowej Kalkowska opublikowała w 1916 r. wiersze krytyczne pod tytułem Der Rauch des Opfers: Ein Frauenbuch zum Kriege (Eugen Diederichs Verlag, Jena), które kontrastowały (wyobrażony) horror śmierci na froncie z cierpieniem matek i wdów na tzw. froncie domowym. Pozytywne reakcje na ten tom poezji skłoniły Kalkowską do porzucenia aktorstwa i całkowitego poświęcenia się pisarstwu.
Większość jej dramatów początkowo pozostała niepublikowana. W swoich pierwszych sztukach skupiała się głównie na materiale starożytnym i biblijnym. Później zwróciła się ku sztukom współczesnym. Jej dramat Josef, który został wystawiony 12 marca 1929 r. w Stadttheater w Dortmundzie, a miesiąc później w berlińskiej "Volksbühne" pod dyrekcją Alfreda Trostlera, wykorzystał środki literackie, aby apelować o zniesienie kary śmierci i potępić niesprawiedliwość Republiki Weimarskiej. Za wzór posłużył Kalkowskiej współczesny przypadek robotnika rolnego Jakubowskiego. Sztuka charakteryzuje się eksperymentalną formą; Kalkowska określiła ją mianem "poetyckiego reportażu". Wokół tego przedstawienia w "Volksbühne" wybuchł skandal teatralny, gdy Kalkowska po spektaklu publicznie zaprotestowała przeciwko cięciom dokonanym przez Trostlera, których nie legitymizowała. Jej kolejna sztuka, Zeitungsnotizen, miała premierę 4 grudnia 1932 roku w Schillertheater w Berlinie. Kalkowska połączyła w niej fragmenty codziennych gazet poruszających temat samobójstwa, tym samym pośrednio tematyzując społeczną nędzę początku lat 30. ubiegłego wieku.
Po dojściu narodowych socjalistów do władzy, Kalkowska została dwukrotnie aresztowana w 1933 roku, ale wkrótce potem została zwolniona po interwencji polskiego wysłannika. Następnie opuściła Niemcy i zamieszkała najpierw w Paryżu, a potem w Londynie. Pracowała nad sztuką Arc de Triomphe, której bohaterką jest lekarka cierpiąca na raka. W innych projektach dramatycznych Kalkowska pracowała nad sztukami Isaak D'Israeli i Jean Jaures.
Głód życia. (Głód życia), Piotr Laskauer i S-ka, Warszawa 1904.
Oktawa. (Wiersze) Egon Fleischel and Co, Berlin 1912.
Dym poświęcenia: książka dla kobiet o wojnie. Diederichs, Jena 1916.
Marzec: Dramatyczna sekwencja obrazów z roku 48. J. H. E. Heitz, Strasburg 1928.
Katharina: Kawałek teatru światowego: 14 zdjęć z preludium. Oesterheld, Berlin 1929.
Dramaty. Sprawa Jakubowskiego. Doniesienia drobne. wstęp i oprac. J. Hernik-Spalińska, Warszawa 2005.
Dramaty Josef. MinusxMinus=Plus! i notatki prasowe. Wyd. przez Agnes Trapp. Martin Meidenbauer, Monachium 2008.
Głód życia. (Głód życia), wstęp i oprac. A. Dżabagina, Gdańsk 2016.
1930: Wyróżnienie podczas przyznawania Nagrody Kleista Reinhardowi Goeringowi
Petra Budke, Jutta Schulze: Pisarki w Berlinie 1871-1945. Encyklopedia życia i twórczości. Orlanda Frauenverlag, Berlin 1995, s. 206f. (ze zdjęciem autorki)
Hans-Otto Binder: Gotowe do poświęceń: literatura wojenna kobiet. W: Doświadczenia wojenne: Studies on the Mental History of the First World War. Edited by Gerhard Hirschfeld et al. Klartext-Verlag, Essen 1997 (zawiera wiersz Kalkowskiej) (plik PDF; 634 kB)
Anne Stürzer: Dramatopisarze i sztuki współczesne. Zapomniany rozdział w historii teatru od Republiki Weimarskiej do okresu powojennego. Metzler, Stuttgart 1993.
Agnes Trapp: Dramaty Eleonory Kalkowskiej. Martin Meidenbauer, Monachium 2009.