Bogdan Baranowski (* 27 października 1927 w Kępnie; † 29 czerwca 2014 w Warszawie) był polskim chemikiem fizykiem, który zajmował się układami wodoru i metali pod wysokim ciśnieniem oraz termodynamiką nierównowagową.
Baranowski studiował chemię na Uniwersytecie Wrocławskim od 1947 roku, kończąc studia w 1951 roku, a w latach 1949-1954 był tam asystentem. W latach 1954-1956 był asystentem w Katedrze Chemii Teoretycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Doktoryzował się w 1956 roku w Instytucie Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie od 1964 roku był profesorem i kierownikiem Zakładu Chemii Fizycznej Ciała Stałego, którym kierował do 1997 roku. W latach 1973-1977 był wicedyrektorem Instytutu.
Pod koniec lat pięćdziesiątych oraz w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych był wizytującym naukowcem na Université libre de Bruxelles pod kierunkiem Ilyi Prigogine'a (z którym ściśle współpracował nad termodynamiką nierównowagową), w Amsterdamie w 1965 r., na Bergakademie Freiberg w latach 1971/72 (jako wicedyrektor), w Max Planck Institute for Solid State Research w Stuttgarcie w 1984 i 1986 r., na Uniwersytecie w Belfaście w latach 1987/88 oraz na Uniwersytecie Technicznym w Göteborgu od lat siedemdziesiątych (profesura wizytująca w 1985 r.).
Opracował teorię elektrotermodyfuzji, w szczególności w metalach i wodorkach metali, i wykazał jej przydatność w separacji substancji chemicznych (na przykład deuteru od zwykłego wodoru). Badał chaos w układach elektrochemicznych (w analogii do problemu Benarda) i napisał monografię na temat nieodwracalnej termodynamiki, która została również przetłumaczona na język niemiecki. Opracował wysokociśnieniowe techniki syntezy wodorków niklu, chromu, manganu i aluminium oraz był pionierem w badaniach wodoru w metalach pod wysokim ciśnieniem. Badał przejścia fazowe wodorków metali pod wysokim ciśnieniem i syntezę organiczną pod wysokim ciśnieniem.
Jest autorem i współautorem ponad 340 prac naukowych i miał ponad 20 doktorantów.
W 1973 r. otrzymał Nagrodę Marii Curie Polskiej Akademii Nauk, w 1973 r. Medal Burke'a Towarzystwa Faradaya, w 1956 r. Nagrodę Polskiego Towarzystwa Chemicznego, w 1984 r. Medal Śniadeckiego, a w 1994 r. Nagrodę Prezesa Rady Ministrów. W 1995 r. otrzymał Nagrodę Bridgmana, a w 1998 r. Medal Pamiątkowy Wilhelma Josta. Jest członkiem Polskiej Akademii Nauk od 1974 r. (której Komitetowi Chemii przewodniczył w latach 1981-1983), Leopoldiny od 1976 r., Towarzystwa Naukowego Warszawskiego od 1981 r., Międzynarodowej Akademii Nauk i Ukraińskiej Akademii Nauk od 1994 r.
W latach 1974-1979 był prezesem Polskiego Towarzystwa Chemicznego, którego od 1987 r. jest członkiem honorowym, a od 1997 r. prezesem honorowym. W latach 1989-1993 był prezesem Międzynarodowego Stowarzyszenia Postępu w Nauce i Technologii Wysokich Ciśnień (AIRAPT), a w latach 1981-1985 pełnił funkcję wiceprezesa. Od 1990 r. jest członkiem Towarzystwa Niemieckich Chemików, a w 1983 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Technicznego w Göteborgu. Jest członkiem Niemieckiego Towarzystwa Bunsena na rzecz Chemii Fizycznej.
Przez długi czas był współredaktorem czasopisma Polish Journal of Chemistry (przed 1991 Roczniki Chemii), od 1991 jako redaktor naczelny, a także współredaktorem czasopism Journal of Non-Equilibrium Thermodynamics, Journal of Alloys and Compounds oraz High Pressure Research.
Non-equilibrium thermodynamics in physical chemistry, VEB Deutscher Verlag für Grundstoffindustrie, Leipzig 1975 (polski oryginał Warszawa 1974)
Metal-Hydrogen Systems at High Pressures, in Topics in Applied Physics, Band 29, Hydrogen in Metals II (G. Alefeld, J. Völkl, Herausgeber), Springer Verlag, 1978, S. 157-200.
Dissipative Strukturen als ein energetisches Problem, Nova Acta Leopoldina NF, Band 60, 1989, S. 91-107
mit S. M. Filipek: Synthesis of Metal Hydrides in J. Jurczak, B. Baranowski (Herausgeber) High Pressure Chemical Synthesis, Elsevier, Amsterdam 1989, S. 55-100
Diffusion in Elastic Media with Stress Fields, w S. Sieniutycz, P. Salamon (Herausgeber) Advances in Thermodynamics, Flow, Diffusion and Rate Processes, Taylor and Francis, New York 1992, S. 168-199
A simplified quantitative approach to the isothermal hysteresis in metallic hydrides with coherent interphases-, J. Alloys and Compounds, Band 200, 1993, S. 87-92.