Albert Robert „Bob“ Allen (* 11 października 1916 roku w Bromley-by-Bow; † 7 lutego 1992 roku w Epping Forest) był angielskim piłkarzem. Podczas swojej niemal 20-letniej kariery zawodniczej rozegrał łącznie 77 meczów w Football League dla pięciu różnych klubów, początkowo jako napastnik, a później jako obrońca.
[KONIEC]
W czasach nauki w szkole West Ham, Allen został wybrany do reprezentacji uczniów i w 1931 roku rozegrał mecze ze Szkocją i Walią; w młodości wyróżniał się także jako tenisista i sprinter. Później Allen grał jako amator w FC Leytonstone i został zgłoszony przez Tottenham Hotspur do Football League, jednak nie wystąpił w żadnym meczu pierwszej drużyny. W grudniu 1933 roku trafił jako amator do Clapton Orient i 24 lutego 1934 roku przeciwko Northampton Town rozegrał jedyny mecz w Third Division South. W maju 1934 roku został zawodnikiem klubu FC Fulham i w ciągu trzech kolejnych lat wystąpił łącznie w jedenastu meczach ligowych w Second Division. Mimo swojej szybkości i silnego lewego strzału, nie był w stanie wyprzeć bardziej doświadczonego Johnny'ego Arnolda z pozycji lewego skrzydłowego. W czerwcu 1937 roku opuścił Londyn i przeszedł za kwotę 350 funtów do trzecioligowego klubu Doncaster Rovers z północy Anglii. W sezonie 1937/38 rozegrał tam 31 meczów (6 goli) i jako wicemistrz tabeli niespełna minął bezpośredni powrót do wyższej ligi. Mimo to po roku wrócił do Londynu i dołączył do pierwszoligowego klubu FC Brentford, w którym jednak nie rozegrał żadnego oficjalnego meczu. Tuż przed wybuchem II wojny światowej, Allen przeszedł w 1939 roku do FC Dartford w Southern League, a sezon został przerwany po trzech kolejkach bezpośrednio po wybuchu wojny.
W wojsku Allen służył jako instruktor fitness (Physical Training Instructor); w zastępczych rozgrywkach wojennych wystąpił sporadycznie w Northampton Town, do którego dołączył po wznowieniu regularnych rozgrywek w 1945 roku. W Northampton w pierwszym powojennym sezonie 1946/47 podstawową parą obrońców byli Tom Smalley i Bill Barron, Allen jako lewy obrońca rozegrał pięć meczów, w większości występował w rezerwach jako kapitan. W połowie 1947 roku Allen zgłosił się jako zawodnik próbny do Colchester United i po kilku przekonujących występach w rezerwach otrzymał kontrakt w klubie występującym w Southern League. W ciągu trzech kolejnych sezonów Allen rozegrał 70 meczów ligowych w Southern League, w 1950 roku zdobył Southern League Cup i rozegrał wszystkie pięć meczów w głównej rundzie FA Cup w sezonie 1947/48, kiedy to Colchester dotarł do 1/8 finału krajowych rozgrywek pucharowych. Wraz z rozszerzeniem Football League, Colchester w 1950 roku pomyślnie ubiegał się o przyjęcie do Third Division South. Allen był podstawowym zawodnikiem na pozycji lewego obrońcy w pierwszych miesiącach, jednak w lutym 1951 roku w meczu wyjazdowym z FC Watford doznał poważnej kontuzji kolana i zakończył swoją karierę w Football League w Colchester.
W sierpniu 1951 roku Allen dołączył do Bedford Town i ponownie grał w Southern League. Rok później poważnie zachorował i miał spędzić rok w szpitalu. W celu wsparcia finansowego jego rodziny Colchester zorganizował mecz charytatywny, w którym wzięło udział 4500 widzów. Po wyzdrowieniu mieszkający w Ilford Allen pracował w Redbridge jako urzędnik ds. edukacji.