Alexander Kamianecky - często nazywany po prostu Alexem - (ur. 9 grudnia 1945 w Hanowerze, dziecko uchodźców z Ukrainy) - były piłkarz, który większość swojej kariery zawodniczej spędził w America FC w Rio de Janeiro, gdzie jest uważany za jednego z wielkich graczy w historii klubu. Znalazł się na krótkiej liście do reprezentacji Brazylii na mistrzostwa świata w 1970 roku i został uwieczniony w Hall of Fame stadionu Maracanã. Na początku lat 80. zdobył mistrzostwa stanowe w Maranhão i Rio Grande do Norte.
Alex przyjechał do Brazylii z rodzicami dwa lata po zakończeniu II wojny światowej. W latach 1965-1966 obrońca grał dla EC Aimoré w São Leopoldo w stanie Rio Grande do Sul. Tam odkrył go Zizinho, ówczesny trener CR Vasco da Gama z Rio de Janeiro. America FC zareagowała jednak szybciej i dołączył do klubu z północnej części Rio, gdzie pozostał do 1979 roku. Dla Ameryki, gdzie przez 12 lat był kapitanem, rozegrał 673 mecze, z czego 176 w mistrzostwach kraju - w których ósme miejsce jako trzecia najlepsza drużyna Rio w 1975 roku - i zdobył 13 bramek. Swoje bramki zdobywał głównie głową, ale także jako wykonawca rzutów karnych. Najważniejszym wydarzeniem w jego karierze klubowej było wygranie Taça Guanabara, mistrzostw Rio de Janeiro w kategorii półciężkiej, w 1974 r. Z drużyną zajął również drugie miejsce w tych rozgrywkach w 1967 i 1975 r.
W 1970 roku trener reprezentacji João Saldanha umieścił go na oficjalnej krótkiej liście 40 zawodników na Mistrzostwa Świata w Meksyku w 1970 roku. Niewłączenie go do ostatecznego 22-osobowego składu przez nowego trenera narodowego Mário Zagallo było dla niego trwałym rozczarowaniem. W 1977 roku wysoki środkowy obrońca, ceniony za dyscyplinę, otrzymał nagrodę Belfort Duarte za wyjątkową grę fair play. Przez całe życie nie był ani odsyłany, ani upominany. Oprócz medalu, nagroda dawała mu również dożywotni darmowy wstęp na wszystkie brazylijskie stadiony piłkarskie.
W 1980 roku grał w mistrzostwach Brazylii dla Sport Recife, a następnie w mistrzostwach stanowych dla América FC w stanie Rio Grande do Norte. W 1981 roku zakończył karierę zawodniczą w Moto Club w São Luís, stolicy północno-wschodniego brazylijskiego stanu Maranhão. Z tymi dwoma ostatnimi klubami udało mu się zdobyć odpowiednie mistrzostwo stanu. W tych angażach postawił warunek, że nigdy nie zagra przeciwko Ameryce.
Z sentymentem wspominają go zawodnicy America FC of Rio, dla których w późniejszych latach jeszcze raz startował w Mistrzostwach Stanu Starszych Panów, a w 2000 roku został wybrany do Drużyny Roku XX wieku. Był też jednym ze stu wybranych do włączenia do Galerii Sław stadionu Maracanã. Obok śladów stóp takich piłkarzy jak Pelé, Garrincha, Beckenbauer czy Eusébio, uwieczniony jest tam również jego.
Po zakończeniu aktywnej kariery szkolił się zarówno jako trener, jak i sędzia, a początkowo pracował jako przedstawiciel papieru komputerowego. Od tego czasu Alex Kamianecky założył własną firmę i obecnie mieszka w Canoas (RS), gdzie pracuje również jako łowca talentów.
W 2017 roku autor Sílvio Köhler wydał poświęconą mu książkę Alex Coração Americano: o campeão do jogo limpo ("Alex the Heart of America: Champion of the Clean Game"). Na inauguracji w Rio obecni byli m.in. mistrz świata z 1970 roku Jairzinho, gwiazda światowego formatu Zico oraz liczne znakomite postaci z historii Ameryki, takie jak Edu Coimbra. "Dla mnie istnieje Ameryka przed i po Alexie" - zauważył autor. "On jest punktem odniesienia jako zawodnik, przykładem jako obrońca i uczciwości wobec klubu".
Alex zauważył przy tej okazji: "Jestem bardzo wdzięczny fanom z Ameryki za ich uznanie. Jestem pewien, że w tym czasie zrobili dla mnie więcej niż ja dla nich. To są momenty, które zapamiętam na zawsze, jak na przykład wygranie Taça Guanabara w 1974 roku, kiedy mieliśmy najlepszy zespół i zasłużyliśmy na tytuł mistrza. Otrzymanie nagrody Belforta Duarte było również bardzo szczególnym momentem."
Mistrzostwa stanu Rio Grande do Norte: 1980 r.
Mistrzostwa stanu Maranhão: 1981
Taça Guanabara: 1974
Sílvio Köhler: Alex Coração Americano: o campeão do jogo limpo, Editora 3 de Maio, Blumenau (SC), 2017.
Martha Esteves: Onde Anda: Alex, o zagueiro leal e guerreiro, Placar, 13 października 1986, s. 80