Agnes z Faucigny († 11 sierpnia 1268 w Pierre-Châtel) była szlachcianką z Królestwa Arelat. Była samodzielną damą Faucigny i, poprzez małżeństwo, hrabiną Sabaudii od 1263 roku.
Agnieszka z Faucigny była młodszą z dwóch córek Aimona II z Faucigny. Powszechne założenie, że jej matką była Beatrix, córka hrabiego Stephena III z Auxonne, opiera się wyłącznie na interpretacji wzmianki o młodszym Simonie z Joinville w testamencie Agnes, napisanym w 1268 roku, i nie jest całkowicie niekontrowersyjne. Jeśli jej matką była Beatrix z Auxonne, oddzieliła się od ojca przed 1224 rokiem i poślubiła starszego Simona z Joinville. Jej ojciec był baronem Faucigny, dominium na południe od Jeziora Genewskiego, które należało do Królestwa Arelat, a tym samym do Cesarstwa Rzymsko-Niemieckiego.
Jej starsza siostra Beatrice poślubiła Étienne'a II, Sire de Thoire et Villars († 1250). Podczas walk o władzę w politycznie niespokojnym Arelat, jej ojciec sprzymierzył się z Wilhelmem Sabaudzkim, biskupem Valence i młodszym synem hrabiego Tomasza I Sabaudzkiego, w październiku 1231 roku. Wilhelm Sabaudzki zaaranżował małżeństwo Fleet de Royans, wdowy po Guilleaume de Valentinois, która była pod jego opieką, z Aimonem z Faucigny. Prawdopodobnie dzięki mediacji Wilhelma Sabaudzkiego, jej ojciec przypieczętował kontrakt na małżeństwo Agnieszki z młodszym bratem Wilhelma, Piotrem Sabaudzkim w lutym 1234 roku. Zgodnie z tą umową Agnes miała odziedziczyć Faucigny, jeśli jej ojciec nie miał męskiego potomstwa z drugą żoną. Jedynie posiadłości, które jej starsza siostra Beatrycze otrzymała jako posag, zostały wyłączone z dziedziczenia. W zamian Piotr Sabaudzki musiał obiecać, że jego dzieci z małżeństwa z Agnes, zarówno płci męskiej, jak i żeńskiej, odziedziczą Faucigny przed dziećmi z późniejszych małżeństw. Małżeństwo prawdopodobnie miało miejsce wkrótce potem.
Dzięki wsparciu ojca Agnieszki, Piotr Sabaudzki był w stanie prowadzić ekspansywną politykę w regionie Jeziora Genewskiego i znacznie rozszerzyć swoje posiadłości. Na łożu śmierci Aimon z Faucigny przekazał swoje posiadłości Agnieszce w sierpniu 1251 roku. Podczas gdy jej mąż często przebywał w Anglii lub podróżował w służbie angielskiego króla, Agnes zarządzała posiadłościami w Alpach Zachodnich. Kilkakrotnie sama podpisywała ważne dokumenty. W testamencie sporządzonym w Mélan 13 maja 1262 r., nie po łacinie, ale w języku wernakularnym, Agnes nazwała swoją jedyną córkę Beatrix jedynym spadkobiercą, tak jak zamierzał jej ojciec. Kiedy wkrótce potem ciężko zachorowała w Versoix jesienią tego samego roku, zmieniła swoją ostatnią wolę i testament zgodnie z życzeniem męża w dwóch kolejnych testamentach z 17 października i 16 listopada 1262 r., zgodnie z którymi jej mąż miał teraz otrzymać dwie trzecie jej terytoriów, w tym wszystkie zamki, dożywotnio, podczas gdy jej córka miała początkowo otrzymać tylko jedną trzecią posiadłości. Następnie natychmiast pozostawiła mężowi dwie trzecie przeznaczone dla niego, zastrzegając jedynie prawo użytkowania. W czerwcu 1263 r. Piotr Sabaudzki odziedziczył hrabstwo Sabaudii graniczące z Faucigny na południu po śmierci swojego bratanka Bonifacego.
Ponieważ Beatrix, jedyna córka Agnes i Petera, nie była uprawniona do dziedziczenia zgodnie z prawem spadkowym obowiązującym w Sabaudii, jej ojciec zapisał jej Faucigny w testamencie z maja 1268 roku. Otrzymała również jego posiadłości w Valais, Chablais i inne nieruchomości. Agnes otrzymała w spadku kilka zamków, takich jak Versoix, Château Vieux w pobliżu Allinges, Aubonne i Féternes nad Jeziorem Genewskim. Zmarła zaledwie kilka miesięcy później. Zgodnie z jej testamentem z 9 sierpnia 1268 r., pozostawiła swój majątek jedynej córce Beatrice, z wyjątkiem zamków Crédoz i Cosimieu, które trafiły do jej siostry Beatrice, oraz zamku Versoix, który trafił do jej domniemanego przyrodniego brata Simona de Joinville, Sire de Gex. Zgodnie z jej życzeniem została pochowana w kościele benedyktyńskiego klasztoru Contamine-sur-Arve.
Agnes miała córkę z mężem Piotrem Sabaudzkim:
Beatrycze Sabaudzka († 1310)Beatrycze została poślubiona Guiguesowi VII, delfinowi Viennois, w 1241 roku. Dzięki dziedziczeniu po Agnes z Faucigny, rozległe posiadłości ziemskie nad Jeziorem Genewskim przypadły Delfinowi. Doprowadziło to do długotrwałej waśni między Viennois a Domem Sabaudzkim.
G. Pérouse: Agnès de Faucigny. W: Dictionnaire de Biographie française, vol. 1 (1932), sp. 746f.
Eugene L. Cox: The eagles of Savoy. the House of Savoy in thirteenth-century Europe. Princeton University Press, Princeton 1974, ISBN 0-691-05216-6 (angielski).