Adélaïde d'Orléans, (pełne imię Eugène Adélaïde Louise d'Orléans), znana również jako Mademoiselle d'Orléans (* 23 sierpnia 1777 w Palais Royal w Paryżu; † 31 grudnia 1847 w Palais des Tuileries w Paryżu) była członkiem francuskiej rodziny królewskiej z rodu Orleanów i siostrą króla Francji Ludwika Filipa I.
Adélaïde i jej siostra bliźniaczka Françoise (1777-1782) były jedynymi córkami księcia Ludwika Filipa II. Józefa Orleańskiego, który został zgilotynowany w 1793 r., i jego żony Louise Marie Adélaïde de Bourbon-Penthièvre, córki Louis Jean Marie de Bourbon, duc de Penthièvre.
Była więc potomkinią młodszego brata Ludwika XIV ze strony ojca i Comte de Toulouse, prawowitego syna Ludwika XIV i Madame de Montespan, ze strony matki. Ponieważ jednak była również potomkinią regenta Filipa II Orleańskiego i jego żony Franciszki Marii Burbon-Blois, legitymizowanej córki Ludwika XIV, w ten sposób była również bezpośrednim potomkiem Króla Słońce.
Kiedy hrabia Prowansji wstąpił na francuski tron jako król Ludwik XVIII w 1814 roku, wrócili do Francji. W 1824 r. Madame Adélaïde, jak była teraz znana, kupiła zamek Randan i poddała go gruntownej renowacji. Król Karol X został zmuszony do abdykacji w wyniku rewolucji lipcowej i udał się na wygnanie do Anglii. Do władzy doszła burżuazja finansowa, której protegowanym był jej brat. Książę Ludwik Filip Orleański, kuzyn Karola X z bocznej linii Burbonów, został królem Francji ("królem-obywatelem"). Rozpoczął się okres "monarchii lipcowej", który był uważany za złoty wiek francuskiej burżuazji. Dwa miesiące przed upadkiem swojego brata, którego była lojalnym doradcą i powiernikiem, księżniczka Adelajda Orleańska zmarła i została pochowana w Chapelle royale Saint-Louis w Dreux, a róża rambler wyhodowana przez Henri-Antoine Jacques w 1826 roku została nazwana na jej cześć.
Raoul Arnaud: Adélaïde d'Orléans, 1777-1847, d'après des documents inédits. Perrin, Paryż 1908, (online)