Zbigniew Oksiuta (* 1951 w Mulawiczach) to polski artysta, architekt i naukowiec eksperymentalny. Jest najbardziej znany ze swoich żywych baniek zbudowanych z żelatyny, które nazywa Spatium Gelatum, oraz innych prac opartych na różnych materiałach, takich jak agar-agar. Jak sam mówi, pracuje nad wizją biologicznego siedliska.
Zbigniew Oksiuta urodził się w Polsce i w latach 1970-1978 studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej. Następnie założył Ośrodek Badań Teatralnych i Środowiskowych w Jeleniej Górze. W 1981 r. przeprowadził się do Niemiec, gdzie do 1990 r. studiował w Instytucie Historii Sztuki na Uniwersytecie RWTH Aachen, po czym prezentował swoje prace na arenie międzynarodowej na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych, a także w przestrzeni publicznej. Na przykład w 2004 roku zaprezentował swoją ojczyznę Polskę na Biennale Architektury w Wenecji z projektem Spatium Gelatum & Breeding Spaces. Oksiuta ściśle współpracuje z różnymi instytucjami badawczymi, w tym z Instytutem Hodowli Roślin Maxa Plancka w Kolonii i Katedrą Biotechnologii Uniwersytetu Kolońskiego Hansa-Henniga Steinbißa, nad konstrukcjami wykonanymi z żelatyny, agaru i innych materiałów budowlanych, a od 2000 roku wykłada gościnnie na różnych międzynarodowych uniwersytetach, w tym w Polsce, Niemczech, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. W 2008 roku był artystą wizytującym w College of Fine Arts na Illinois State University, a od 2010 roku jest adiunktem w School of Architecture w Rensselaer Polytechnic Institute w Troy w stanie Nowy Jork.