Wikibiopedia

 

Zbigniew Boniek

Zbigniew Kazimierz "Zibi" Boniek (ur. 3 marca 1956 r. w Bydgoszczy) - były polski piłkarz i trener. Boniek był prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej w latach 2012-2021.

Kariera zawodnicza

W klubie

Młody Boniek rozpoczął karierę jako dziesięciolatek w Zawiszy Bydgoszcz w 1966 roku, a następnie przeniósł się do czołowego klubu Widzewa Łódź w 1975 roku. Tam stał się klasowym zawodnikiem atakującego środka pola i jedną z największych gwiazd polskiej ligi. Zibi Boniek został wybrany piłkarzem roku w Polsce w 1978 i 1980 roku. Boniek poprowadził Widzew do dwóch tytułów mistrzowskich (1981 i 1982), po czym przyjął ofertę z czołowego włoskiego klubu Juventus Turyn i odwrócił się od ojczyzny.

W Juve Zbigniew Boniek grał u boku Claudio Gentile, Michela Platiniego i Paolo Rossiego w jednej z najlepszych drużyn klubowych lat 80-tych. W swoim pierwszym sezonie zmierzył się ze swoim dawnym klubem Widzewem Łódź w półfinale Pucharu Europy Mistrzów Krajowych. Nowy zespół Bońka wygrał 2:0 i 2:2 i awansował do finału, który przegrał 1:0 z Hamburgerem SV dzięki bramce Felixa Magatha. Ale kolejne lata miały być bardziej udane: zdobył Puchar Włoch w 1983 roku, tytuł ligowy w 1984 roku i Puchar Europy Zdobywców Pucharów. Jeden z jego ostatnich występów dla "Starej Damy" był również jedną z jego najbardziej gorzkich godzin; na stadionie Heysel w Brukseli wybuchła masowa panika podczas finału mistrzostw kraju przeciwko Liverpool FC, zabijając 39 osób (katastrofa w Heysel). Mimo to Juventus zdobył Puchar Europy 1984/85, przekazując swoją premię za zwycięstwo ofiarom katastrofy.

Po sezonie Boniek opuścił Turyn na rzecz AS Romy, gdzie okazał się bardzo pożądanym dodatkiem do środka pola. Pod koniec 1986 roku zajął szóste miejsce w głosowaniu na Europejskiego Piłkarza Roku i zdobył z Romą Puchar Włoch. W swoim ostatnim sezonie we Włoszech nie odniósł sukcesu i Polak zakończył aktywną karierę w 1988 roku.

W reprezentacji narodowej

W marcu 1976 roku Zbigniew Boniek rozegrał swój pierwszy międzynarodowy mecz przeciwko Argentynie w Krakowie. Dzięki dobremu występowi zarekomendował się do reprezentacji Polski na Igrzyska Olimpijskie 1976 w Montrealu. W reprezentacji trenera Kazimierza Górskiego grał u boku takich zawodników jak Kazimierz Deyna, Robert Gadocha i Grzegorz Lato w najlepszej polskiej drużynie w historii, która zdobyła srebrny medal w Montrealu.

Dwa lata później Polak wziął udział w mistrzostwach świata w Argentynie w 1978 roku, gdzie Polacy nie zdołali nawiązać do mocnych występów z mistrzostw świata w 1974 roku i Montrealu, kończąc na rundzie pośredniej. Boniek zagrał na drugim mundialu w 1982 roku, strzelając trzy bramki przeciwko Belgii w Hiszpanii. Jego drużyna zakończyła drugą rundę finałową na pierwszym miejscu i zapewniła sobie trzecie miejsce. Na Mistrzostwach Świata w Meksyku w 1986 roku Boniek po raz ostatni znalazł się w składzie reprezentacji Polski, która jednak daleka była od poziomu z poprzednich lat i została wyeliminowana w rundzie 16.

W 2004 roku Zbigniew Boniek jako jedyny Polak został wybrany przez Pelégo do FIFA 100, listy 125 najlepszych żyjących piłkarzy na świecie.

Po zakończeniu kariery

W latach 90-tych Zbigniew Boniek pracował we Włoszech jako trener m.in. w US Lecce i AS Bari. Od lipca do grudnia 2002 roku na krótko powrócił na międzynarodową scenę piłkarską jako trener reprezentacji Polski.

W latach 2004-2006 był współwłaścicielem Widzewa Łódź, a w latach 2007-2008 członkiem rady nadzorczej klubu.

W dniu 26 października 2012 roku został wybrany na nowego prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej po tym, jak Grzegorz Lato zdecydował się nie ubiegać o reelekcję, a Zbigniew Boniek po dwóch kadencjach nie mógł ubiegać się o reelekcję na nowego prezesa PZPN w dniu 18 sierpnia 2021 roku. Jego następcą został Cezary Kulesza, były prezes Jagiellonii Białystok.

Sukcesy

Mistrz Polski: 1980/81, 1981/82

Mistrz Włoch: 1983/84

Zdobywca Pucharu Włoch: 1983/84, 1985/86

Zdobywca Pucharu Europy Mistrzów Krajowych: 1984/85

Puchar Europy Zdobywców Pucharów: 1983/84

Zdobywca Superpucharu UEFA: 1984

Zwycięzca Pucharu Świata: 1985

Brązowy medalista mistrzostw świata: 1982

Zobacz również

Copyright © Wikibiopedia | Polityka prywatności