William „Will“ Allen Alsop OBE, RA (* 12. grudnia 1947 w Northampton; † 12. maja 2018 w Londynie) był brytyjskim architektem i malarzem, który działał na arenie międzynarodowej. Budowle Alsopra wyróżniają się jasnymi kolorami, a także niezwykłymi i awangardowymi formami, przez co czasami bywają przyczyną kontrowersji społecznych. W 2000 roku otrzymał nagrodę Stirling Prize za nowo wybudowaną bibliotekę w Peckham na południowym wschodzie Londynu.
Alsop był synem księgowego i wychował się w Northampton w hrabstwie Northamptonshire. Już jako dziecko pragnął zostać architektem. Kiedy miał 16 lat, uczęszczał do wieczorowej szkoły i zaczął pracować dla architekta. Alsop został silnie zainspirowany przez Henry’ego Birda, swojego nauczyciela rysunku na kursie podstawowym w Northampton Art School. Wspominał, jak to nauczył się od niego rysować:
[KONIEC]
Studiował w renomowanej Architectural Association School of Architecture w Londynie, gdzie w wieku 23 lat wziął udział w konkursie architektonicznym na Centre Georges-Pompidou w Paryżu i zajął drugie miejsce za Richardem Rogersem i Renzo Piano. Jeszcze przed zakończeniem studiów, w 1971 roku, współpracował z architektami Maxwellem Fryem i Jane Drew, którzy wprowadzili styl Neues Bauen w Wielkiej Brytanii w latach 30. XX w. Dyplom uzyskał w 1973 roku. Następnie Alsop współpracował od 1973 do 1977 z Cedricem Price'em, a od 1977 do 1979 z Roderickem Hamem. (***)
[START] W 1981 roku założył wraz z kolegą ze studiów, Johnem Lyallem, biuro Alsop & Lyall w Hammersmith w Londynie. Później do firmy dołączył Jan Störmer, a po odejściu Lyalla została ona przemianowana na Alsop & Störmer. Wraz z Zaha Hadid wziął udział w Międzynarodowej Wystawie Budownictwa w 1984 roku przy berlińskiej ulicy Stresemannstraße. Przez lata oprócz głównej siedziby w Londynie Alsop prowadził również oddziały w Hamburgu, Rotterdamie, Moskwie, Szanghaju, Singapurze i Toronto. [KONIEC]
Ostatnia firma Alsopsa nazywała się aLL Design, miała swoje biura w Londynie, Katarze i Chongqing. Jego przedostatnie biuro w Londynie mieściło się w dawnej mleczarni: stary kompleks budynków nazwano „Testbed1” i przekształcono w centrum wystaw sztuki, galerii, kreatywnych przedsiębiorstw oraz projektantów, takich jak Vivienne Westwood. Testbed1 gościł również „Doodle Bar”, bar, w którym goście mogli malować na ścianach. Kompleks budynków został już wyburzony. Testbed 2 znajduje się w Chongqing w Chinach.
Alsop uczył w Central Saint Martin College of Art and Design, Architectural Association School of Architecture w Londynie, Wyższej Szkole Sztuki w Bremie, a od 2013 roku jako profesor w Canterbury School of Architecture. W latach 1995-2016 był profesorem i kierownikiem Instytutu na Uniwersytecie Technicznym w Wiedniu.
Pomimo jego budowli i projektów częściowo przyjmowanych kontrowersyjnie zyskał on wysoką międzynarodową reputację i uważany był np. pod koniec lat 90. XX wieku i na początku XXI wieku wraz z Richardem Rodgersem i Normanem Fosterem za jednego z trzech najważniejszych brytyjskich architektów. Za swoje zasługi otrzymał w 2000 roku Krzyż Oficerski Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE). Alsop był żonaty i miał troje dzieci.
Alsop uważał za swoich mistrzów Le Corbusiera, Sir Johna Soane’a i Miesa van der Rohe. Jego awangardowe, modernistyczne budynki wyróżniają się jaskrawo jasnymi kolorami i nietypowymi formami. Alsop wykorzystywał malarstwo, aby przed rozpoczęciem nowego projektu wyczyścić głowę, myśleć swobodnie i móc zacząć nieskrępowany kreatywny proces projektowania:
Dla Alsop proces tworzenia dzieła sztuki przy ścisłej współpracy z klientem i lokalną społecznością stanowił istotny element urbanistyki i architektury. W 2004 roku Alsop opublikował książkę „Supercity”, która stała się powodem debaty i telewizyjnej dokumentacji, a także wystawy w Urbis Museum w Manchesterze. Opisuje w niej swoją wizję „Supercity”, futurystycznego obszaru miejskiego rozciągającego się wzdłuż autostrady M62 w Anglii. Zawiera ona opis tego, jak rosnąca łączność miast wzdłuż tej autostrady tworzy nową koncepcję miasta, jak można ją dalej rozwijać, a także jak może prowadzić do połączenia wsi i miasta. Książka zawierała ponadto kilka pomysłów architektonicznych dotyczących budynków i społeczności miejskich. Jego pomysły uzyskały wsparcie polityczne, między innymi od Johna Prescotta, byłego zastępcy brytyjskiego premiera, ale były też krytykowane.
Brytyjska gazeta The Observer napisała w 2007 roku, że dostęp Alsopsa do architektury można opisać na podstawie jego wypowiedzi: „Lubię ludzi. Mam nadzieję, że to widać”.
1971: II nagroda w międzynarodowym konkursie na budynek Centre Georges-Pompidou w Paryżu
1991: II nagroda za brytyjski pawilon na Wystawie Światowej w Sewilli Expo 92
1997: honorowe członkostwo w Związku Niemieckich Architektów BDA
2000: członek Royal Academy – Alsop został wybrany na członka Royal Academy of Arts 18 maja 2000 roku.
2000: Nagroda RIBA Stirling za bibliotekę Peckham Library w Londynie
2001: nagroda Concrete Society Award za tamę Cardiff Bay Barrage
2003: nagroda MIPIM – Future Project Prizes za obiekt The Public
2004: nagroda RIBA Worldwide Award za centrum projektowania The Sharp Centre for Design w Ontario
2004: doktor honoris causa na Uniwersytecie Ontario College of Art & Design w Toronto i Wydziale Architektury University of Nottingham Trent School of Architecture.
2005: nagroda Toronto Architecture and Urban Design Award, Award of Excellence
2006: National Post DX Design Effectiveness Award dla Sharp Center for Design w Toronto
2006: RIBA Education Award dla Blizard Building
2006: Civic Trust Award dla Blizard Building i Fawood Children’s Centre
2006: RIBA London Region Award dla Fawood Children’s Centre
2007: UK Structural Stellwork Awards dla Palestra
2007: RIBA Commercial Building Prize dla Palestra
2007: Cityscape Architectural Review Awards dla Clarke Quay w Singapurze
2008: Mianowany członkiem Queen Mary and Westfield College.
2008: Cityscape Asia Awards: Best Waterfront dla Clarke Quay w Singapurze
2008: Raffles City: Cityscape Asia Awards, Best Future Mixed-Use Development
2009: The Chicago Athenaeum
2012: British Construction Industry Regeneration Award dla Bradford Bowl
2013: Royal Town Planning Institute Award dla Bradford Bowl
1990: Mosty ruchome Canary Wharf
1993: Terminal promowy w Hamburgu-Altona, we współpracy z Janem Stömerem
[START] 1994: Hôtel du Département des Bouches-du-Rhône, Marsylia
1995: Cardiff Bay Visitor Centre, Cardiff
1999: North Greenwich Tube Station, Greenwich
2000: Peckham Library, Londyn
2001: Colorium, Düsseldorf
2002: Urban Entertainment Centre, Almere, Holandia
2004: Sharp Centre for Design Ontario College of Art & Design, Toronto
2004: Fawood Children’s Centre, Harlesden w Londynie
2005: Ben Pimlott Building Goldsmiths, University of London, Londyn
2005: Blizard Building Barts and The London School of Medicine and Dentistry, Londyn
2006: Alsop Toronto Sales Centre, Toronto
2006: Palestra, siedziba biurowa Transport for London, Southwark, Londyn
2006: Clarke Quay, Masterplan, Singapur
2007: Bahnhof – Stratford Docklands Light Railway Station, Londyn
2008: The Public, West Bromwich
2009: Raffles City, Pekin
2009: New Islington, Manchester, Wielka Brytania
2010: Międzynarodowy Terminal Rejsów Statków Gao Yang, Szanghaj
2013: Bradford Bowl, Bradford
[KONIEC]
Will Alsop był znany z tego, że stale rysował lub malował, albo dla swoich projektów architektonicznych, albo dla własnego użytku. Jego dzieła sztuki i szkice były często wystawiane na przestrzeni lat, między innymi w Muzeum Sir Johna Soane'a, Galerii Milton Keynes, Galerii Cube w Manchesterze i brytyjskim pawilonie podczas Biennale Architektury w Wenecji. Alsop był zwolennikiem organizacji charytatywnej "Nightingale Project", która wykorzystuje sztukę do poprawy otoczenia szpitali. Z tego powodu niektóre z jego dzieł sztuki znajdują się również w londyńskich szpitalach. Przeprowadził również serię warsztatów z pacjentami kliniki psychiatrycznej, aby wspólnie z nimi tworzyć duże połączone dzieła sztuki.
2011 – Proper Behaviour in the Park, Royal Academy of Arts, Londyn
2007 – Towards…, Chelsea Space, Londyn
2007 – Future City, The Barbican, Londyn
2007 – Cultural Fog, Galeria Olgi Korper, Toronto
2007 – Bathing Beauties, The Hub:National Centre for Craft & Design, Lincolnshire
2007 – Creative Prisons, Wystawa objazdowa
2005 – Supercities, Urbis, Manchester
2005 – Groundswell; MoMA, Nowy Jork
2004 – Middlehaven Masterplan, Biennale w Wenecji
2002 – Malagarba Works, Will Alsop & Bruce McLean: Milton Keynes Gallery
2002 – All Barnsley Might Dream, Biennale w Wenecji
2002 – Beauty, Joy & the Real, Sir John Soane Museum, Londyn
2001 – Not Architecture, Aedes East Gallery, Berlin
2000 – Biennale w Wenecji, Brytyjski Pawilon
2000 – Narodowy Instytut Architektury (NAI), Rotterdam
1998 – Alsop Paintings & Architecture, Architekturgalerie, Stuttgart
1997 – River of Dreams, Mayor Gallery, Londyn
1995 – Wystawa obrazów, The Mayor Gallery, Londyn
1992 – Wystawa wybranych projektów, Galeria Aedes, Berlin
1992 – Arc en Rêve, Hôtel du Département, Marsylia, Bordeaux
1987 – Bridge/Beam/Floor/Roof, The Architecture Centre, Brema
1985 – Wystawa Biennale w Paryżu
1974 – Wystawa grupowa: Fruit Market, Edynburg