Sabina Wolanski (* 8 czerwca 1927 w Borysławiu, Polska; † 23 czerwca 2011 w Sydney, Australia), Sabina van der Linden-Wolanski w swoim trzecim małżeństwie, była polsko-australijską osobą ocalałą z Holokaustu.
Sabina Haberman dorastała w Borysławiu w Galicji, centrum wydobycia ropy naftowej; dziś obszar ten należy do Ukrainy. Kiedy wybuchła II wojna światowa, jej rodzinne miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie na mocy niemiecko-radzieckiego paktu o nieagresji. Kiedy Niemcy zaatakowały Związek Radziecki, miasto zostało zdobyte przez wojska niemieckie 1 lipca 1941 roku.
Sabina była świadkiem poniżania, znęcania się i ostatecznie mordowania ludności żydowskiej. Utworzono obóz pracy, a Sabina i jej rodzina zostali zmuszeni do życia w getcie w Borysławiu. Obóz pracy był prowadzony przez zespół SS pod dowództwem Friedricha Hildebranda; cała rodzina Sabiny miała zostać zamordowana do czasu rozwiązania obozu.
W 1948 r. poślubiła w Wałbrzychu swojego drugiego męża, Zdenka Wolańskiego. W 1950 r. wyemigrowali do Australii przez Paryż, gdzie Sabina Wolanski stała się niezależnym przedsiębiorcą.
W 1967 r. Sabina Wolański zeznawała w Bremie jako świadek w drugim procesie przeciwko Friedrichowi Hildebrandowi, który został skazany na dożywocie.
W maju 2005 r. Wolanski była gościem honorowym i głównym mówcą podczas inauguracji Pomnika Pomordowanych Żydów Europy w Berlinie. Przemawiała "w imieniu ofiar, ale także jako głos nielicznych, którzy uniknęli zagłady".
Sabina van der Linden-Wolański: Drang nach Leben. Erinnerungen, wydana przez Fundację Memorial to the Murdered Jews of Europe, Berlin 2010, ISBN 978-3-942240-02-4