Johnny Almond (* 20 lipca 1946 r. w London Borough of Enfield, Middlesex, Anglia; † 18 listopada 2009 r. w Hayward (Kalifornia)) był brytyjskim multiinstrumentalistą, znanym z członkostwa w zespołach Johna Mayalla i Mark-Almond, gdzie grał m.in. na saksofonie barytonowym, tenorowym, altowym, sopranowym, flecie poprzecznym, flecie altowym, flecie basowym, organach Hammonda i wibrafonie.
Jako syn perkusisty Johnny Almond został zainspirowany upodobaniami muzycznymi swojego ojca (jazz z lat 40. XX wieku w wykonaniu Benny'ego Goodmana i Woody'ego Hermana). Almond rozpoczął swoją własną edukację muzyczną od saksofonu altowego, a później grał na saksofonie tenorowym, flecie, instrumentach klawiszowych i wibrafonie.
[KONIEC]
W dziedzinie jazzu Almond cenił najbardziej modern jazz oraz muzyków Eddiego Lockjawa Davisa, Yusefa Laatefa, Rolanda Kirka i Woody'ego Hermana. Już jako nastolatek Almond założył własną grupę jazzową. Później grał przez około rok z Tony Knights Chess Men, zanim zdobył pierwsze doświadczenia z rock’n’rollem w zespole Zoot Money's Big Roll Band. W 1968 roku Almond przeszedł do zespołu Alan Price Set, a w 1969 roku do zespołu Johna Mayalla. W tym samym roku założył "Johnny Almond Music Machine", z którą w 1969 roku nagrał albumy "Patent Pending" i "Hollywood Blues", (***) których późniejsze wznowienie (na płycie kompaktowej) zostało zauważone szczególnie w Europie i Japonii.
W albumie "Patent Pending" Almondowi towarzyszyli Geoff Condon, Jimmy Crawford, Steve Hammond, Roger Sutton i Johnny Wiggins. Na kolejnym albumie "Hollywood Blues" grał wspólnie z Curtisem Amym, Hadleyem Calimanem, Joe Harrisem, Charlesem Kynardem, Rayem Neapolitanem, Joe Passem, Earlem Palmerem i Vi Reddem. (****)
[START] Na początku lat 1970. założył wraz z Jonem Markiem, który razem z nim był częścią odnoszącego sukcesy i wyznaczającego styl kwartetu "Turning Point" Mayalla, folk-rock-jazzową grupę Mark-Almond, która do początku lat 1980. wydała osiem albumów. Ostatnio Almond pracował w rejonie San Francisco jako muzyk sesyjny i nauczyciel muzyki.
1965: It Should've Been Me (1965)
1966: Zoot (Live At Klook's Kleek) (1966)
1966: The Price to Play - Decca 1966
1967: A Price on His Head - Decca 1967
1969: The Turning Point
1969: Empty Rooms
1969: Patent pending
1970: Hollywood Blues
1971: Mark-Almond
1972: Mark-Almond II
1972: Rising
1973: 73
1976: To the Heart
1978: Other Peoples Rooms
[KONIEC]
1980: Tuesday in New York
1981: Best of … Live (DLP)
1996: Night Music
John Mayall's Blues Breakers z Ericiem Claptonem (1966)
John Mayall's Blues Breakers: A Hard Road (1967)
Chicken Shack: 40 Blue Fingers (1968)
Fleetwood Mac: Mr. Wonderful (1968)
Chicken Shack: O.K. Ken? (1969)
John Mayall: Looking Back (1969)
Martha Velez: Fiends and Angels (1969)
Keef Hartley: Overdog (1971)
Roger Morris: First Album (1972)
Champion Jack Dupree: The Complete Blue Horizon Sessions
Shawn Phillips: Spaced (1977)
Mark-Almond. Rocklexikon, uzyskane 1 maja 2013.
Popmuseum: Jon Mark i Johnny Almond. Rolling-Stone-Forum, uzyskane 1 maja 2013.
Andreas Weigel: Jon Mark i Johnny Almond. Zapomniani wybitni uczniowie Johna Mayalla. ORF, Ö1, Spielräume, 21 kwietnia 2013 r., uzyskane 1 maja 2013 r.
Bruce Eder: Johnny Almond. allmusic, uzyskane 1 maja 2013 (w języku angielskim).
Andrew Gilbert: Nieznany legendarny muzyk Johnny Almond gra w Santa Cruz. Pobrano 1 maja 2013 r. (angielski).
Mark-Almond Band. Rolling Stone Encyclopedia, pobrano 1 maja 2013 r. (angielski).
Steve Huey: Mark-Almond. allmusic, pobrano 1 maja 2013 r. (angielski).
David E. Miller: Mark-Almond. z licznymi współczesnymi artykułami prasowymi (Rolling Stone, Down Beat itp.). Pobrano 1 maja 2013 r. (angielski).
Franco: Mark-Almond. Pobrano 1 maja 2013 r. (angielski).
Edycja pięćdziesięciolecia Mark-Almond.